Wstęp
Farmakoterapia zmierzająca do zmniejszenia ryzyka powikłań choroby wieńcowej nie zawsze prowadzi do zmniejszenia objętości blaszek miażdżycowych, a jej efekt protekcyjny może wynikać tylko z działania powodującego stabilizację blaszki i zmniejszenia ryzyka jej pęknięcia.

Cel badania
Ocena wzajemnych powiązań pomiędzy zmianami angiograficznymi w naczyniach wieńcowych, charakterystyką kliniczną chorych a ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych u chorych leczonych hipotensyjnie w podgrupie badania CAMELOT.

Grupę badaną stanowiło 298 chorych z ciśnieniem tętniczym < 140/90 mm Hg badanych angiograficznie i ultrasonograficznie wewnątrznaczyniowo.

NORMALISE jest subanalizą badania CAMELOT, w której wykonywano badanie ultrasonograficzne wewnątrznaczyniowe (intravascular ultrasound, IVUS).

Randomizacja do grupy otrzymującej amlodypinę (n = 99 chorych), do grupy otrzymującej enalapril (n = 96 chorych) lub do grupy otrzymującej placebo (n = 103 chorych). IVUS naczyń wieńcowych wykonywano po włączeniu do badania i kontrolnie po 2 latach.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: minimalna średnica światła (minimal lumen diameter, MLD) oraz objętość blaszki w IVUS. Kliniczny, złożony punkt końcowy (major adverse cardiac events, MACE): zgon, zawał, skuteczna resuscytacja zatrzymanie krążenia, rewaskularyzacja wieńcowa, dusznica niestabilna lub niewydolność serca wymagające hospitalizacji, udar niedokrwienny lub TIA, nowo rozpoznana choroba naczyń obwodowych.

Średni wiek chorych wyniósł 57 lat, mężczyźni stanowili 80% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 64% chorych, przebyty zawał u 35%, cukrzycę w grupie amlodypiny u 23%, w grupie enalaprilu u 9%, w grupie kontrolnej u 18% (p = 0,03), dyslipidemię u 88%. Palacze – 23% badanych.

Nie stwierdzono zmian w naczyniach u 36% chorych. Choroba jednonaczyniowa wystąpiła u 47% chorych, dwunaczyniowa u 16% i trzynaczyniowa u 1% chorych. W grupach leczonych uzyskano podobne obniżenie wartości BP – -4,8/2,5 mm Hg w grupie leczonej amlodypiną i 4,9/2,4 mm Hg w grupie leczonej enalaprilem oraz wzrost wartości w grupie kontrolnej 0,7/0,6 mm Hg (p < 0,001).
Pierwszorzędowy punkt końcowy: nie obserwowano różnić w częstości występowania angiograficznego i klinicznego punktu końcowego. Średnia zmiana MLD podobna w grupach: -0,02 ± 0,14 mm w grupie amlodypiny, -0,03 ± 0,12 mm w grupie enalaprilu i -0,03 ± 0,17 w grupie kontrolnej (p = 0,40). Objętość blaszki miażdżycowej w badaniu IVUS 0 5 ± 3,9%, 0,7 ± 3,7% i 1,4 ± 4,4%, odpowiednio w grupach (p = 0,44). Kliniczny złożony punkt końcowy wystąpił u 20,2% chorych z grupy amlodypiny, 24,0% chorych z grupy enalaprilu i u 25,2% chorych z grupy kontrolnej (p = 0,68). Zmiany MLD w podgrupie z MACE wynosiły średnio -0,05 ± 0,20 mm, a w grupie bez MACE -0,02 ± 0,13 mm (p = 0,48). Zmiany wielkości blaszki miażdżycowej – 1,2 ± 4,9% vs 0,8 ± 3,7%, odpowiednio w grupach (p = 0,45).

Leczenie amlodypiną wiązało się ze zmniejszeniem zdarzeń niedokrwiennych w obserwacji 24-miesięcznej, lecz wynikom klinicznym nie towarzyszyły zmiany w budowie ścian naczyń wieńcowych.