W dłuższych obserwacjach klinicznych implantacja stentów pokrytych lekiem antyproliferacyjnym wiąże się z większym ryzykiem późnej zakrzepicy w stencie, opóźnionym gojeniem nabłonka i nadwrażliwość na polimer, szczególnie w grupach chorych ze zmianami złożonymi. Celem zmniejszenia ryzyka poszukuje się nowych rozwiązań na tym polu. W nowych generacjach stentów używa się polimeru wchłanianego (kwas polilaktydowy), którym pokrywa się stent po zewnętrznej stronie. W stencie Nobori jako leku antyproliferacyjnego użyto biolimusu A9, analogu rapamycyny, który hamuje proliferację i migrację mięśni gładkich.

 

Porównanie wyników leczenia po implantacji stentu Nobori lub stentu Taxus Liberte u chorych z chorobą wieńcową.

Grupę badaną stanowiło 223 chorych w wieku ≥ 18 lat, z dusznicą bolesną stabilną i niestabilną, lub z niedokrwieniem stwierdzanym w czasie testów prowokacyjnych, ze zmianami maksymalnie w 2 natywnych naczyniach wieńcowych. Angiograficznie zmiany w naczyniach o wymiarze od 2,5 do 3,5 mm, ze zmianą o długości ≥ 5 i ≤ 25 mm, oraz stenozą > 50%. Do badania nie włączano chorych z ostrym zawałem serca i z EF < 30%.

Randomizacja do grupy w której implantowano stent Nobori (n = 153 chorych, n = 174 zmiany) lub stent Taxus Liberte (n = 90 chorych, n = 98 zmian). Stent Nobori pokryty jest polimerem z biolimusem w stosunku 1:1. Lek jest uwalniany szybko po implantacji i uwalnia się do ściany naczynia. Degradacja polimeru dokonuje się w ciągu 6 do 9 mies. Wszyscy chorzy otrzymywali 100 mg ASA i klopidogrel w dawce 300 mg jeżeli zabieg był wykonywany > 6 godz. od otrzymania leku, lub 600 mg jeżeli zabieg wykonywano do 6 godz. W czasie zabiegu stosowano UFH i blokery receptora GP IIb/IIIa w zależności od sytuacji klinicznej. ASA po zabiegu zalecano do stosowania przewlekłego, klopidogrel w dawce 75 mg przez okres 6 mies. Kontrolne badanie po 30 dniach, 4, 9 i 12 mies., a następnie corocznie przez 5 lat. Badanie angiograficzne po 9 mies.  z oceną ultrasonograficzną wewnątrznaczyniową.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: późna utrata światła (late lumen loss, LLL) w stencie po 9 mies.

Drugorzędowy punkt końcowy: MACE (major adverse cardiac events): zgon sercowy, zawał, ponowna rewaskularyzacja po 9 mies. obserwacji.

Średni wiek chorych wyniósł 63 lat, mężczyźni stanowili 73% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 64% chorych, przebyty zawał u 24%, przebyte PCI u 21%, przebyte CABG u 3,5%, cukrzycę u 16% w grupie z implantowanym stentem Nobori i u 28% chorych w grupie z implantowanym stentem Taxus Liberte (p = 0,05), hiperlipidemię u 70%. Palacze – 21% badanych.

Zmiana zlokalizowana w gałęzi przedniej zstępującej u 41% chorych, w gałęzi okalającej u 22% i w prawej tętnicy wieńcowej u 37%. Dwie zmiany stentowano u 11% chorych. Średnia długość zmian – 11 mm. Zmiany typu B2/C w 47% przypadków. Kontrolne badanie angiograficzne wykonano u 86% chorych, a ultrasonograficzne u 35%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: LLL w stencie wyniosła 0,11± 0,30 mm w grupie z implantowanym stentem Nobori i 0,32±0,50 mm w grupie z implantowanym stentem Taxus Liberte (p = 0,001). W segmencie różnica pomiędzy grupami nie była istotna i LLL wyniosła 0,10 vs 0,18 mm odpowiednio w grupach (p = 0,16). Restenozę angiograficznie stwierdzono u 0,7 vs 6,2% zmianach w grupie z implantowanym stentem Nobori vs Taxus Liberte (p = 0,02). W badaniu ultrasonograficznym w grupie z implantowanym stentem Nobori stwierdzono w porównaniu do grupy z implantowanym stentem Taxus Liberte, istotnie statystycznie mniejszą powierzchnię blaszki (p = 0,017), mniejszą objętość blaszki w stencie (p = 0,028) i mniejszą objętość neointimy (p = 0,012).

Drugorzędowy punkt końcowy: MACE stwierdzono u 7 chorych w grupie z implantowanym stentem Nobori i u 5 chorych w grupie z implantowanym stentem Taxus Liberte. Zmarł 1 chory w każdej z grup, zawał przebyło 6 vs 5 chorych, ponowną rewaskularyzację miejsca stentowanego wykonano u 2 vs 6 chorych, a ponowną rewaskularyzację naczynia tylko 4 chorych w grupie z implantowanym stentem Nobori. Zakrzepicę w stencie obserwowano tylko u 4 chorych w grupie z implantowanym stentem Taxus (u 1 chorego zakrzepica dwukrotnie). W 9 mies. obserwacji w obu grupach 57% chorych pozostawało na podwójnym leczeniu przeciwpłytkowym.

 

Stent Nobori pokryty biolimusem jest porównywalny z stentem Taxus Liberte pokryty paklitakselem w zahamowaniu hiperplazji neointimy. W przypadku obu stentów obserwowano małą częstość niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych.