W grupie starszych chorych stosowano mniejsze dawki antykoagulantu w porównaniu z grupą osób młodszych 1,9 vs 2,1 mg w grupie, w której stosowano tylko antykoagulację i 1,45 vs 1,7 mg w grupie terapii skojarzonej, uzyskując podobny INR w grupach.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 2% chorych w wieku < 75 lat i u 4,6% chorych w wieku ≥ 75 lat (p = 0,003). Poważne krwawienia wystąpiły u 1,6 vs 2,8% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,11). Łącznie punkt złożony i krwawienia obserwowano u 2,8% chorych w grupie wiekowej < 75 lat i u 6,0% chorych w grupie wiekowej ≥ 75 lat (p = 0,001). Udar i zator wystąpił u 1,4 vs 3,4% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,006).
Punkt złożony wystąpił u 2,5% chorych leczonych antykoagulacyjnie i u 1,5% chorych leczonych terapią skojarzoną w grupie wiekowej < 75 lat (HR 0,59; 95% CI 0,29–1,17; p = 0,12). W grupie wiekowej ≥ 75 lat odpowiednio u 7,0 vs 2,3% chorych (HR 0,33; 95% CI 0,13–0,83; p = 0,012). W grupie chorych bez przebytego zatoru, w wieku < 75 lat oraz leczonych antykoagulacyjnie punkt złożony wystąpił u 1,8% chorych, a w grupie ≥  75 lat u 4,6% (p = 0,046), natomiast w podgrupie leczonej dwoma lekami odpowiednio u 0,8 vs 1,2% (p = NS). W grupie z przebytym zatorem, w wieku < 75 lat oraz leczonych antykoagulacyjnie punkt pierwotny wystąpił u 4,6 vs 11,1% chorych w wieku  ≥  75 lat (p = 0,04), w grupie leczonej dwoma lekami odpowiednio w grupach wiekowych u 3,4 vs 5,0% chorych (p = NS).
Drugorzędowy punkt końcowy: poważne krwawienia wystąpiły u 1,4% chorych w grupie wiekowej < 75 lat i u 3,4% chorych w grupie wiekowej ≥ 75 lat (p = 0,006). W grupie bez przebytego zatoru poważne krwawienia stwierdzono u 0,9 vs 4,6% chorych (p = 0,012) odpowiednio w grupach wiekowych.