W czasie zabiegów kardiochirurgicznych z użyciem krążenia pozaustrojowego dochodzi do aktywacji układu neurohormonalnego i odpowiedzi nerek podobnej do tej, jaką obserwuje się w czasie ostrej niewydolności serca. Dysfunkcja nerek i ostra niewydolność nerek, często obserwowane po zabiegach kardiochirurgicznych, skutkują wzrostem chorobowości, śmiertelności i dłuższym pobytem na oddziałach intensywnego nadzoru, jak również dłuższym pobytem szpitalnym.

















W czasie zabiegów kardiochirurgicznych z użyciem krążenia pozaustrojowego dochodzi do aktywacji układu neurohormonalnego i odpowiedzi nerek podobnej do tej, jaką obserwuje się w czasie ostrej niewydolności serca. Dysfunkcja nerek i ostra niewydolność nerek, często obserwowane po zabiegach kardiochirurgicznych, skutkują wzrostem chorobowości, śmiertelności i dłuższym pobytem na oddziałach intensywnego nadzoru, jak również dłuższym pobytem szpitalnym.

Grupę badaną stanowiło 279 chorych w wieku ≥ 18 lat, w II–IV klasie wg NYHA, z udokumentowaną EF ≤ 40% w ciągu 90 dni przed zabiegiem chirurgicznym, kierowanych do planowego zabiegu pomostowania wieńcowego (coronary artery bypass grafting, CABG) lub wymiany zastawki mitralnej z CABG.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany stężenia kreatyniny i GFR (wyliczanego wg wzoru MDRD) przy opuszczaniu szpitala lub w 14. dniu pobytu, użycie leków inotropowych, wazopresorów i wazodilatatorów, zmiany w średnim ciśnieniu płucnym po 24 godz. lub przy usuwaniu cewnika Swan-Ganza, objętość wydalonego moczu w ciągu pierwszych 24 godz.
Drugorzędowy punkt końcowy: czas intubacji, czas pobytu na oddziale intensywnego nadzoru, czas pobytu w szpitalu, zmiany hemodynamiczne, śmiertelność 30- i 180-dniowa oraz bezpieczeństwo stosowania leku.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: stężenie kreatyniny w grupie leczonej nesiritidem uległo istotnemu statystycznie zmniejszeniu po zabiegu (p < 0,05) i było nadal istotnie statystycznie niższe po 6 godz. (p < 0,05), a w następnych pomiarach powróciło do wartości wyjściowych. Stężenie kreatyniny było mniejsze w porównaniu z grupą placebo (p < 0,05) we wszystkich okresach. W grupie otrzymującej placebo obserwowano zmniejszenie stężenia kreatyniny po zabiegu (p = NS), a od 12. godz. obserwowany wzrost stężenia był istotny statystycznie w porównaniu z wartościami wyjściowymi (p < 0,05 we wszystkich okresach). Maksymalny wzrost stężenia kreatyniny wyniósł 0,15 mg/dl w grupie otrzymującej nesiritid i 0,34 mg/dl w grupie placebo (p < 0,001). Maksymalna zmiana wartości GFR wyniosła –10,2 vs –17,8 ml/min/1,73 m2 odpowiednio w grupach (p = 0,001). Średnia objętość wydalonego moczu wyniosła 2,9 l w grupie otrzymującej nesiritid i 2,3 l w grupie placebo (p < 0,001). W grupie, w której stosowano nesiritid, leki moczopędne przyjmowało 80% chorych, a w grupie placebo 78%. Użycie leków inotropowych, wazopresorów i wazodilatatorów było podobne w grupach (w każdej grupie u 95% chorych), nie stwierdzono również różnic w parametrach hemodynamicznych.
Drugorzędowy punkt końcowy: średni czas intubacji wynosił 21,8 godz. w grupie otrzymującej nesiritid i 29,3 godz. w grupie placebo (p = 0,498), czas pobytu na oddziale intensywnego nadzoru – 78,8 vs 103,2 godz. (p = 0,370), a długość pobytu szpitalnego 9,1 vs 11,5 dnia (p = 0,043). W obserwacji 30-dniowej zmarło 4 chorych w grupie leczonej nesiritidem i 8 chorych w grupie placebo (p = 0,219); po 180 dniach odpowiednio 8 vs 17 chorych (p = 0,046).
Poważne objawy uboczne wystąpiły u 51 chorych w grupie otrzymującej nesiritid i u 43 chorych w grupie placebo.

- |
- © 2007-10.05.2025 Fundacja Instytut Aterotrombozy
- |
- www.FaktyMedyczne.pl ISSN 2081-8017
- |
- Nota prawna
- |
- Kontakt z nami
- |
- Pracuj dla nas
- |