Grupę badaną stanowiło 197 chorych zgłaszających się na oddział ratunkowy z ostrym bólem w klatce piersiowej, ocenionych jako chorzy niskiego ryzyka. Kryteria wymagane do włączenia do badania: ból w klatce piersiowej lub ekwiwalent dusznicy z objawami niedokrwienia w ciągu ostatnich 12 godz., wiek ≥ 25 lat, niskie ryzyko zawału zgodnie z obowiązującymi kryteriami. Z badania wykluczono chorych z wcześniej udokumentowaną choroba wieńcową, zmianami w EKG, zmianami stężeń markerów uszkodzenia serca, kardiomiopatią z EF ≤ 45%, z BMI ≥ 39 kg/m² i niewydolnością nerek.

Randomizacja po wykonaniu EKG i oznaczeniu biomarkerów uszkodzenia serca po zgłoszeniu się na oddział ratunkowy i po 4 godz. Przy braku zmian w badaniach pacjentów randomizowano do grupy, w której wykonywano badanie MSCT (n = 99), lub do grupy typowego postępowania (standard of care, SOC) (n = 98). Randomizacja trwała przez całą dobę, ale badanie MSCT i SPECT w godzinach 7.00–18.00. Chorzy randomizowani do badania MSCT (64-rzędowy) otrzymywali przed badaniem atenolol w dawce 50–100 mg doustnie i/lub 5–30 mg metoprololu dożylnie celem zwolnienia rytmu serca do 65 bpm. Minutę przed badaniem podawano 0,4 mg nitrogliceryny podjęzykowo. Chorym z grupy SOC powtarzano badania enzymatyczne. SPECT spoczynkowy i po próbie wysiłkowej wykonywano tego samego dnia. Chorzy bez zwężeń w naczyniach wieńcowych (> 25%) lub ze wskaźnikiem uwapnienia < 100 Agatston w badaniu MSCT byli zwalniani do domu. U chorych ze zmianami w naczyniach pomiędzy 25-70% lub wskaźnikiem uwapnienia > 100 Agatston wykonywano SPECT, a chorych ze stenozą > 70% kierowano do postępowania inwazyjnego. Chorych z grupy SOC w przypadku nieprawidłowego wyniku badania SPECT kierowano do postępowania inwazyjnego.
Punkt końcowy: bezpieczeństwo definiowane jako brak powikłań i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACE) w obserwacji 6-miesięcznej, skuteczność diagnostyczna definiowana jako zgodność kliniczna pierwotnego rozpoznania z potwierdzeniem zmian w badaniu angiograficznym lub brakiem ponownej diagnostyki w okresie 6-miesięcznym z powodu ostrego bólu w klatce piersiowej i skuteczność określona czasem od randomizacji do zakończenia badań oraz koszt badań.

Średni wiek badanych wynosił 49,5 roku, mężczyźni stanowili 49% chorych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 38% chorych, cukrzycę u 10%, hiperlipidemię u 36%. Palacze – 18% badanych. Wskaźnik ryzyka TIMI 1,3, z bardzo niskim ryzykiem zawału (kryteria Goldman-Reilly) u 97,5% badanych.
Bezpieczeństwo. W grupie, w której wykonywano MSCT, prawidłowy wynik badania miało 88 chorych, nieprawidłowy 8. Wynik niediagnostyczny, wymagający dodatkowo badania SPECT odnotowano u 24 chorych, z których 3 skierowano do postępowania inwazyjnego. W grupie SOC nieprawidłowy wynik badania SPECT stwierdzono u 5 chorych, z których u 3 wykonano wczesne badanie angiograficzne. Zarówno u chorych w grupie, w której wykonywano MSCT, jak i w grupie SOC u chorych, których zwolniono do domu, nie odnotowano poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Skuteczność. Spośród 99 chorych, u których wykonano MSCT, 12 chorych skierowano do wykonania angiografii, w tym u 8 chorych rozpoznanie ustalono na podstawie MSCT. W badaniu angiograficznym zmiany stwierdzone w badaniu MSCT potwierdzono u 7 chorych, a u jednego chorego wynik był fałszywie dodatni. Pośród wszystkich chorych, u których wykonano MSCT, wynik prawdziwie pozytywny odnotowano u 8/12 chorych, fałszywie pozytywny u 3/12 chorych i negatywnie pozytywny u 1/12 chorych. W grupie 98 chorych z grupy SOC, 76 osób miało wykonaną angiografię, w tym 3 chorych po wykonaniu SPECT, a 4 w późniejszym okresie z powodu nawrotu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej. W tej grupie rozpoznanie u 1 z 7 chorych było prawdziwie pozytywne, u 2/7 fałszywie pozytywne i u 4/7 negatywnie pozytywne. W ciągu 6-miesięcznej obserwacji po 8 chorych ponownie zgłosiło się na oddział ratunkowy z powodu nawrotu ostrego bólu w klatce piersiowej. Ponowną ocenę kardiologiczną przeprowadzono u 2 chorych w grupie MSCT vs 7 chorych w grupie SOC (p = 0,10).
Średni czas do postawienia diagnozy był krótszy w grupie MSCT i wyniósł 3,4 vs 15,0 godz. w grupie SOC (p < 0,001). Ponieważ koszt badań był podobny (MSCT – 507 vs SPECT – 538 $) krótszy pobyt w grupie MSCT wiązał się z niższym kosztem leczenia (1586 vs 1872 $, p < 0,001).