Diuretyki pętlowe łagodzą objawy niewydolności serca, ale w dużych dawkach wiążą się aktywacją neurohormonalną z niekorzystnymi objawami klinicznymi. Tolvaptan inhibitor wazopresyny powoduje głównie spadek wagi ciała u chorych z wiąże się z utratą płynów przez chorych. Efekt ten nie wiąże się z wpływem na BP, HR, poziom elektrolitów (podnosi poziom Na u chorych z hiponatrenią) i wydolność nerek. Celem pracy była ocena wpływu tolvaptanu na remodeling LV.

Chorzy z łagodną i umiarkowaną niewydolnością serca (II/III NYHA), z EF ≤30%w ocenie radioizotopowej. Chorzy byli leczeni zgodnie ze standardami, 93% chorych otrzymywało ACEI, 90% LBA i 44% chorych pobierało antagonistę aldosteronu.

Chorzy randomizowani do grupy kontrolnej i otrzymującej tolvaptan 30mg/dziennie. Kontrolne badanie radioizotopowe po roku.

Średni wiek badanej grupy 64 lata (82% mężczyzn).

W czasie rocznego leczenia nie obserwowano poprawy w parametrach hemodynamicznych. LVEDV index (ml/m2) uległ zmianie o +0.04 ml/m2 w grupie kontrolnej i -1.78ml/m2 w grupie leczonej p=0.21. LVESV index odpowiednio -0.41ml/m2 i -3.28ml/m2 p=0.09. EF zmiana o 0.52% w grupie kontrolnej vs 1.32% w grupie leczonej.

W grupie kontrolnej zmarło 11 chorych w grupie leczonej tolvaptanem 6 chorych. Pogorszenie wydolności serca definiowane jako leczenie szpitalne, wizyta w oddziale ratunkowym, nieplanowane leczenie lekami moczopędnymi pętlowymi wystąpiło u 28% chorych z grupy kontrolnej i u 18% w grupie leczonej. W czasie obserwacji rocznej prawie u wszystkich chorych z obu grup pojawiły się objawy uboczne, ale po tolvaptanie były niej nasilone i tylko 11.7% chorych przerwało leczenie w porównaniu do 12.5% chorych z grupy kontrolnej.