Chorzy randomizowani do grupy EP (electrophysiology) kierowani byli do badań inwazyjnych. W przypadku zmian w tętnicach wieńcowych kierowano do postępowania rewaskularyzacyjnego, a obecność tętniaka pozawałowego była podstawą do leczenia operacyjnego. Jeżeli po takim postępowania u EP nie wyzwalano częstoskurczu, i nie stwierdzano zaburzeń rytmu kierowani do wszczepienia ICD. W przypadku obecności zaburzeń rytmu dokonywano ablacji w zależności od stwierdzonych zmian. Jeżeli w badaniu holterowskim występowały zaburzenia rytmu u chorych >35% EF podawano sotalol, a przy EF<35% stosowano amiodaron. W przypadku eliminacji zaburzeń wszczepiano stymulator, przy niestabilności dalej podawano leki. W grupie EP randomizowano n=108 chorych, w grupie leczonej amiodaronem n=108 chorych. Chorzy kontrolowani co 3 miesiące.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgony.

Drugorzędowy punkt końcowy: nawrót VT/VF i liczba chorych wymagających cross-over w metodzie leczenia.

Grupa leczona ICD była młodsza 65.9 lat w porównaniu do grupy leczonej farmakologicznie p=0.051. Przebyty zawał 61% chorych, niewydolność serca 25% chorych, cukrzyca 16% chorych, nadciśnienie 32% chorych. EF <35% u 36% chorych. W grupie leczonej amiodaronem 89(84%) chorych otrzymało leczenie, z czego u 5(5%) wszczepiono następnie ICD. W grupie EP u 31(29%) chorych wszczepiono ICD, 46(43%) chorych otrzymało leczenie amiodaronem u 18 bez leczenia.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Po 5 latach obserwacji nie stwierdzono różnic w liczbie zgonów pomiędzy grupą leczoną na podstawie badania elektrofizjologicznego a leczoną empirycznie amiodaronem HR 0.93 (95%CI;0.58-1.50) p=0.77. Porównując grupę chorych której wszczepiono ICD do pozostałych chorych wykazano zmniejszenie śmiertelności HR 0.54 p=0.0391.

Drugorzędowy punkt końcowy: Nie było różnic w liczbie nawrotów arytmii pomiędzy grupami.

 

Wybór chorych do wszczepienia ICD na podstawie EP nie spowodował wzrostu przeżywalności w porównaniu do chorych leczonych empirycznie amiodaronem wśród chorych którzy przeżyli VT/VF lub zatrzymanie serca z nieznanej przyczyny. Na podstawie badania rutynowe wykonywanie badania elektrofizjologicznego jest niewskazane leczeniu tych chorych, którym należy wszczepiać ICD łącznie z inna terapią co wykazano również w innych dużych badaniach randomizowanych u chorych w prewencji wtórnej.