Cukrzyca jest niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu u chorych z chorobą wieńcową, bez względu na zastosowane leczenie, w tym również rewaskularyzację. W badaniu MASS II, przeprowadzonym u chorych z wielonaczyniową chorobą wieńcową nie wykazano różnic w rocznym przeżyciu pomiędzy grupami intensywnej farmakoterapii, rewaskularyzacji przezskórnej i chirurgicznej. W obecnej pracy przedstawiono wyniki odległej 5-letniej obserwacji w podgrupie chorych z cukrzycą i bez cukrzycy.

 

Cel badania
Ocena wpływu rewaskularyzacji przezskórnej (percutaneous coronary intervention, PCI) lub chirurgicznej (coronary artery bypass grafting, CABG) w porównaniu z terapią farmakologicznej na odległe przeżycie chorych z cukrzycą.

Grupę badaną stanowiło 611 chorych z udokumentowaną chorobą wielonaczyniową i ponad 70-procentowym zwężeniem średnicy światła naczynia indukowalnym w obszarze zwężenia niedokrwieniem.

Retrospektywna analiza badania MASS II z randomizacją. Chorych podzielono na 2 grupy: z cukrzycą (n = 190) – 75 chorych w grupie leczonej farmakologicznie, 56 w grupie PCI i 59 w grupie CABG oraz bez cukrzycy (n = 421) – 126 chorych w grupie leczonej farmakologicznie, 149 w grupie PCI i 144 w grupie CABG. Cukrzycę rozpoznawano na podstawie 2 oznaczeń stężenia glikemii ≥ 140 mg/dl oraz wywiadu uprzednio rozpoznanej i aktualnie leczonej cukrzycy.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: przeżycie chorych z cukrzycą i bez cukrzycy w obserwacji 5-letniej (protokół badania zakładał analizę przeżycia w okresie po pierwszym roku i pomiędzy 2. a 5. rokiem obserwacji).

Średni wiek chorych wyniósł 60 lat, mężczyźni stanowili 70% badanych. Nadciśnienie tętnicze częściej występowało u chorych z cukrzycą niż u chorych bez cukrzycy – 34% vs 27% (p = 0,02). Przebyty zawał stwierdzono u 22% chorych. Wartość EF była wyższa w grupie z cukrzycą 68% vs 58% (p = 0,04). Chorzy w grupie z cukrzycą mieli wyższe poziomy TG (p = 0,05) i niższy poziom LDL (p = 0,05).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: w całej grupie badanej nie wykazano różnic w przeżyciu 5-letnim pomiędzy podgrupami leczonymi farmakologicznie, PCI jak i CABG (p = 0,25 dla diabetyków, p = 0,63 dla niediabetyków). W pierwszym roku obserwacji odsetek zgonów w podgrupie chorych na cukrzycę nie różnił się bez względu na zastosowane leczenie (p = 0,2), podobnie w grupie niechorujących na cukrzycę (p = 0,5). Natomiast w okresie obserwacji pomiędzy 2. a 5. rokiem po randomizacji liczba zgonów wśród chorych na cukrzycę była istotnie statystycznie wyższa w grupie leczonej farmakologicznie (17 zgonów w grupie leczonej farmakologicznie, 6 zgonów w grupie PCI i 5 zgonów w grupie CABG, p = 0,039), natomiast odsetek zgonów wśród chorych bez cukrzycy nie różnił się (p = 0,7).

 

Leczenie chirurgiczne, przezskórne interwencyjne lub farmakologiczne chorych bez cukrzycy, z chorobą wielonaczyniową wieńcową nie wpływa na częstość zgonów w okresie 5-letniej obserwacji. W grupie chorych z cukrzycą rewaskularyzacja naczynia wieńcowego (chirurgiczna lub przezskórna) prowadzi do spadku ryzyka zgonu w okresie pomiędzy 1. i 5. rokiem obserwacji.