Maksymalne leczenie farmakologiczne ASA, LBA, ACEI, Obca, nitraty i statyny. Chorzy byli kwalifikowani tylko do MT, bądź do dalszego leczenia CABG lub PCI. W rewaskularyzacji inwazyjnej stosowano wszystkie dostępne metody celem udrożnienia naczynia wieńcowego [stenty, plastyka, laser, aterektomia kierunkowa]. Za pełną rewaskularyzację przyjmowano stenozę <50% z przepływem TIMI 3. Chorzy zakwalifikowani do CABG mieli wykonany zabieg w ciągu 12 tygodni od włączenia do badania. W CABG stosowano wszystkie dostępne metody leczenia chirurgicznego celem rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Preferowano off-pump.

Po 6 miesiącach wykonywano kontrolne PCI, a ocenę kliniczną przeprowadzono po roku. Ocenie poddano MT n=203 chorych, PCI n=205 i CABG n=203 chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgony sercowe, zawał, i nawrót dusznicy wymagający rewaskularyzacji.

Drugorzędowy punkt końcowy: stopień dusznicy stabilnej, udary lub zdarzenia mózgowe.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Roczne przeżycie wyniosło 98.5% dla MT, 95.5% dla PCI i 96% dla CABG. Zawały wystąpiły u 5% chorych z grupy MT, 8.3% w grupie PCI i 2% chorych w grupie CABG p=0.01. Po roku obserwacji 8% chorych z grupy MT wymagało CABG lub PCI, w grupie PCI 12.3% wymagało ponownej PCI lub CABG a w grupie CABG tylko 0.5% chorych wymagało PCI.

Drugorzędowy punkt końcowy: Wolnych od objawów dusznicy bolesnej było 46% chorych z grupy MT, 79% chorych z grupy PCI i aż 88% chorych z grupy CABG (p<0.0001). Zdarzenia mózgowe były podobne we wszystkich trzech grupach 1.5% chorych w grupie MT, 1% w grupie PCI i 1.5% w grupie CABG.

 

Wszystkie trzy metody leczenia obniżają śmiertelność wśród chorych z chorobą wieńcową. Najwyższą skutecznością wykazano w grupie CABG.