Chorzy randomizowani do grupy otrzymującej ranolazynę w dawce 500, 1000 lub 1500mg dwa razy dziennie lub placebo. Każdy z badanych otrzymywał lek lub placebo przez okres jednego tygodnia na zakończenie którego wykonywano test wysiłkowy po 4 godzinach od przyjęcia leku/placebo (peak) i po 12 godzinach od przyjęcia leku/placebo (trough). Każdy chory powtarzał badanie 4 krotnie w odstępach tygodniach otrzymując różne dawki leku lub placebo. Po zakończeniu badania chorzy kontynuowali leczenie w próbie otwartej otrzymując 750mg ranolazyny dwa razy dziennie przez okres 1 do 6 tygodni a następnie 1000mg dwa razy dziennie, z dodatkowymi lekami w przypadku nasilenia dolegliwości.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: czas trwania próby wysiłkowej w okresie trough działania leku. Czas do objawów dławicowych i czas do obniżenia ST do 1 mm w próbie trough.

Drugorzędowy punkt końcowy: przeżycie roczne w grupie pobierającej lek w próbie otwartej.

Średni wiek badanych 64 lata, mężczyźni stanowili 73% badanych. Przebyty zawał 52% chorych, niewydolność serca w klasie I/IINYHA 17% chorych, nadciśnienie tętnicze 64% chorych, cukrzyca 24% chorych, chromanie przystankowe 9% chorych. 23 chorych nie dokończyło badania.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Czas próby wysiłkowej był istotnie dłuższy w okresie pobierania leku. Próba uległa przedłużeniu o 23.8s w grupie otrzymującej 500mg ranolazyny dwa razy dziennie p=0.003, o 33.7s w grupie otrzymującej 1000mg ranolazyny dwa razy dziennie p<0.0001 i o 45.9s w grupie otrzymującej 1500mg ranolazyny dwa razy dziennie p<0.0001 po 12 godzinach od podania leku (trough). Podobnie wydłużeniu uległ czas do objawów dławicowych i obniżenia ST do 1 mm we wszystkich grupach leczonych p<0.001. W próbie wysiłkowej wykonanej 4 godziny od podania leku (peak) wyniki były również znacząco lepsze od wyniku uzyskanego w badaniu z użyciem placebo. Przerwanie próby z powodu bólu dławicowego nastąpiło u 71.8% chorych w grupie placebo i u 67.2%, 60.3% i 56.8% chorych w grupach otrzymujących 500, 1000 i 1500mg ranolazyny dwa razy dziennie w czasie próby wykonanej po 12 godzinach od przyjęcia leku.

Nie obserwowano różnic w HR i BP w związku z leczeniem w porównaniu do grupy placebo w spoczynku jak i w wysiłku.

Głównym objawem ubocznym były zawroty głowy w grupie otrzymującej najwyższą dawkę ranolazyny.

Drugorzędowy punkt końcowy: W próbie otwartej przeżycie roczne 96.3% chorych po dwóch latach 93.6% chorych.

 

U chorych z przewlekła dusznicą bolesną, monoterpia ranolazyną jest dobrze tolerowana z wzrostem wydolności wysiłkowej bez względu na dawkę leku bez klinicznie znaczących efektów hemodynamicznych. Metaboliczne podejście w leczeniu niedokrwienia mięśnia sercowego może oferować nową opcję terapeutyczną u chorych z dusznicą bolesną.