Po przejściu prowadnikiem zwężenia i uzyskaniu przepływu TIMI 2 lub 3 chorzy byli randomizowani do grupy leczenia plastyką n=111 lub stentem Wiktor n=110. W przypadku nie osiągnięcia w plastyce zadawalającego wyniku lub utrzymywania się bóle w klp chorego kwalifikowano do stentowania. Kontrolną PCI wykonywano po leczeniu i po 6 miesiącach, o ile nie wykonywano wcześniej PCI i nie stwierdzono reokluzji i ponowne uszkodzenie naczynia rewaskularyzowanego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: reokulzja definiowana jako TIMI o lub 1, lub restenoza definiowana jako wymiar >50% stenozy. Drugorzędowy punkt końcowy: MACE [zgon, zawał w naczyniu udrożnionym, ponowna rewaskularyzacja naczynia uszkodzonego]

Pierwszorzędowy punkt końcowy: W kontrolnym badaniu następnego dnia 29,8% chorych miało restenozę a 1,1% reokluzję w grupie plastyki vs 2% restenozy i O% reokluzji w grupie stentu. Po 6 miesiącach restenoza była podobna w obu grupach (>70%) 22,2% vs 16,7% ale częściej była reokluzja w grupie plastyki 9,3% vs 2,1% (p<0.05).

Drugorzędowy punkt końcowy: Ponowna rewaskularyzacja w grupie plastyki u 49,5% chorych vs 30,6% (p<0.005). Również wcześniej chorzy z grupy plastyki mieli wykonywaną kontrolną PCI 22,7 tyg vs 27,2 tyg.