Grupę badaną stanowiło 30 chorych po przebytym zawale serca, którzy zostali zakwalifikowani do zabiegu na naczyniach wieńcowych (percutaneous coronary intervention, PCI).

Randomizacja chorych do grupy otrzymującej komórki macierzyste dowieńcowo (n = 10), grupy otrzymującej tylko G-CSF (n = 10) lub do grupy kontrolnej (n = 10). Komórki macierzyste uzyskano metodą aferezy z krwi obwodowej, po 4-dniowej stymulacji G-CSF w dawce 10 µg/kg m.c. W czasie zabiegu PCI po implantacji stentu przez cewnik podawano pierwszym 3 chorym 1,0 × 10⁹ komórek, następnym 1,7 × 10⁹ komórek (7,0 × 10⁶ komórek CD 34+). Kontrolne badanie SPECT przeprowadzano po roku do 2 lat od zabiegu. Test dobutaminowy, echokardiograficzny i próbę wysiłkową wykonywano co 6 mies.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiana frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) w ocenie SPECT.

Średni wiek badanych wynosił 57 lat, mężczyźni stanowili 90% badanych. Średni czas od początku ostrego zawału do włączenia do badania wyniósł 3,3 dnia w grupie otrzymującej komórki macierzyste, 5,5 dnia w grupie G-CSF i 7,1 dnia w grupie kontrolnej. Średni czas od zawału przebytego we wcześniejszym okresie wynosił 95, 117 i 117 dni odpowiednio w grupach. Nie obserwowano poważnych powikłań związanych z podaniem G-CSF, jak również wzrostu reakcji zapalnej mierzonej stężeniem CRP.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: po 2 latach obserwowano wzrost LVEF w grupie leczonej komórkami macierzystymi (48,9 ± 9,0% wyjściowo, 58,9 ± 9,9% po 2 latach, p = 0,005) oraz zmniejszenie wymiaru końcowoskurczowego lewej komory (70,3 ± 28,9 ml wyjściowo, 46,9 ± 20,0 ml po 2 latach, p = 0,032). W grupie otrzymującej tylko G-CSF nie obserwowano poprawy zarówno w wartości LVEF, jak i w wymiarze końcowoskurczowym lewej komory. Różnica pomiędzy grupami wyniosła dla EF 9,0 vs 2,6% (p = 0,77), dla wymiaru końcowoskurczowego lewej komory –16,9 vs –0,4 ml (p = 0,43). W grupie kontrolnej obserwowano zarówno poprawę EF (p < 0,01), jak i zmniejszenie wymiaru końcowoskurczowego lewej komory (p < 0,05). Nie wykazano różnic w ocenie EF pomiędzy grupą leczoną komórkami macierzystymi (p = 0,68) a grupą placebo, a także w porównaniu z grupą otrzymującą G-CSF (p = 0,21). W spoczynkowej ocenie ubytku perfuzji znaczącą poprawę obserwowano w grupie leczonej dowieńcowym podaniem komórek macierzystych. Oceny przeprowadzone w badaniu SPECT i EKG dobrze korelowały ze sobą (r = 0,749, p < 0,01).
W grupie otrzymującej G-CSF częściej obserwowano restenozę, jak również większą utratę światła w naczyniu, ale różnica nie była istotna statystycznie.