Biolimus jest wysokolipofilnym półsyntetycznym analogiem sirolimusu. Na poziomie komórkowym biolimus tworzy kompleks z swoim receptorem FKBP12, który hamuje kinazę zwaną celem rapamycyny w komórkach ssaków (mammalian target of rapamycin, mTOR), odwracalnie hamując cykl komórkowy proliferujących komórek mięśni gładkich, 10-krotnie silniej niż sirolimusu. W procesie opóźnienia endotelializacji ważną rolę odgrywa rozpuszczalny polimer pokrywający stent. Dlatego coraz częściej jako polimeru używa się kwasu polilaktydowego ulegającego biodegradacji do wody i dwutlenku węgla w ciągu 6-9 miesięcy.

 

Dwuletnie wyniki leczenia chorych u których implantowano stent pokryty biolimusem (z ulegającym biodegradacji polimerem) doz stentu pokrytego sirolimusem (z rozpuszczalnym polimerem).

Grupę badaną stanowiło 1707 chorych w wieku ≥ 18 lat z przewlekłą stabilną chorobą wieńcową lub ostrym zespołem wieńcowym zarówno uniesieniem jak i bez uniesienia odcinka ST, ze zwężeniem ≥ 50%, w naczyniu o wymiarze 2,25 do 3,5 mm.

Randomizacja do grupy w której implantowano stent pokryty biolimusem (biolimus eluting stent, BES) i ulegającym biodegradacji kwasem polilaktydowym jako polimerem (n = 857 chorych, n = 1257 zmian) lub do grupy w której implantowano stent pokryty sirolimusem (sirolimus eluting stent, SES) i rozpuszczalnym polimerem (n = 850 chorych, n = 1215 zmian). Bezpośrednie stentowanie było dopuszczalnym sposobem postępowania. Przed zabiegiem chorzy otrzymywali 75 mg ASA, 300-600 mg klopidogrelu w dawce nasycającej i UFH 70-100IU/kg. Stosowanie antagonistów receptora GP IIb/IIIa w zależności od decyzji operatora. Po zabiegu ASA w dawce 75 mg i klopidogrel w dawce 75 mg stosowano przez 12 mies.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zgon sercowy, zawał i ponowna rewaskularyzacja naczynia z powodu nawrotu objawowego niedokrwienia (target vessel revascularization, TVR) w ciągu 9 mies.

Drugorzędowy punkt końcowy: ponowna rewaskularyzacja miejsca zaopatrywanego (target lesion revascularization, TLR), zgon z każdej przyczyny i zakrzepica w stencie według kryteriów ARC (Academic Research Consortium).

Średni wiek chorych wyniósł 65 lat, mężczyźni stanowili 75% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 73% chorych, przebyty zawał u 33%, przebyte PCI u 37%, przebyte CABG u 12%, cukrzycę u 24%, hipercholesterolemię u 67%. Palacze – 25% badanych.

Stabilną dusznicę bolesną rozpoznano u 45% chorych, a ostry zespół wieńcowy u 55%. Choroba wielonaczyniowa u 23% chorych, zmiany w małych naczyniach (< 2,75 mm) u 68%. Zmiany de novo w 91% przypadków. Długość zmiany > 20 mm u 29% chorych, średnia liczba zmian na jednego chorego – 1,5. Zmiana zlokalizowana w pniu u 1,5% chorych, w tętnicy zstępującej przedniej u 38%, w tętnicy okalającej u 26%, w prawej tętnicy wieńcowej u 32% i w pomostach u 2,5%. Średnio implantowano 1,3 stenta na zmianę, o średniej długość 24,7 mm.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po roku MACE obserwowano u 10,7% chorych w grupie w której implantowano BES i u 12,1% chorych w grupie w której implantowano SES (HR 0,88; 95% CI 0,66-1,17; p = 0,37). Po 2 latach odpowiednio u 13,0 vs 15,4% chorych (HR 0,84; 95% CI 0,65-1,08; p = 0,18).

Po 2 latach obserwacji poszczególne składowe punktu końcowego wystąpiły z podobną częstością w grupach. Zmarło z przyczyn serowych 3,2 vs 4,0% chorych w grupie z implantowanym BES vs SES (p = 0,42), zawał stwierdzono u 6,4 vs 5,8% chorych (p = 0,57) i ponowną TVR wykonano u 7,7 vs 8,8% chorych (p = 0,37). Analiza podgrup badania nie wykazała różnic pomiędzy badanymi grupami, z wyjątkiem podgrupy chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST. W grupie tej MACE stwierdzono u 8,1% chorych w implantowanym BES i u 19,3% chorych w grupie z implantowanym SES (p < 0,01).

Drugorzędowy punkt końcowy: po 2 latach obserwacji pewną zakrzepicę w stencie stwierdzono u 2,2% chorych w grupie z implantowanym BES i u 2,5 % chorych w grupie z implantowanym SES.  Liczba chorych pozostająca na podwójnym leczeniu przeciwpłytkowym była podobna w grupach w poszczególnych odstępach czasowych. W grupie chorych którzy przerwali leczenie przeciwpłytkowe pewną zakrzepicę w stencie obserwowano tylko w grupie z implantowanym SES. Zakrzepice w stencie stwierdzono u 1,2% chorych gdy leczenie przerwano przed 12 miesiącem leczenia i u 0,6% chorych gdy leczenie zostało przerwano po 12 miesiącach leczenia.

Stent pokryty biolimusem z polimerem ulegającym biodegradacji jest bezpiecznym i skutecznym stentem i jest alternatywą dla stentu pokrytego sirolimusem z rozpuszczalnym polimerem do stosowania u chorych z przewleką dusznicą bolesną i ostrym zespołem wieńcowym.