Problem bezpieczeństwa zabiegów bariatrycznych wzrasta wraz z wzrostem ich popularności, a ukazujące się doniesienia o zgonach po zabiegach są przyczyna zawieszenia lub zamknięcia programów bariatrycznych. Również firmy ubezpieczeniowe uważają zabiegi bariatryczne za zabiegi o podwyższonym ryzyku szczególnie w przypadkach pokrycia dużych wydatków związanych z leczeniem chorych. Niektóre opracowania dotyczące chirurgii bariatrycznej sugerują wysoką śmiertelność w grupie chorych wysokiego ryzyka kierowanych do zabiegów.

 

Ocena zdarzeń niepożądanych i czynników z nimi związanych w obserwacji 30 dniowej w grupie chorych kierowanych do pierwszorazowych zabiegów chirurgicznych.

Grupę badaną stanowiło 4776 chorych w wieku ≥ 18 lat, kierowanych do pierwszorazowego zabiegu bariatrycznego

Do badania włączono n = 4776 chorych. Chorzy włączani do badania byli oceniani klinicznie, z ocena czynników ryzyka 30 dni przed zabiegiem. Kontrolne badanie 30 dni po zabiegu chirurgicznym. Preferowano wykonywanie pomostu omijającego żołądek sposobem Roux-en-Y metodą laparoskopową lub techniką tradycyjną. Laparoskopowe założenie opaski na żołądek oceniano osobno. Zabiegi rozpoczynano techniką laparoskopową, a w przypadkach uzasadnionych kończono tradycyjnie poprzez otworzenie jamy brzusznej z nacięciem powłok skórnych. Zabieg laparoskopowy sposobem Roux-en-Y wykonano u n = 2975 chorych, sposobem tradycyjnym u n = 437 chorych, laparoskopowe założenie opaski na żołądek wykonano u n = 1198 chorych, inne zabiegi które nie oceniano w pracy u pozostałych chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zgon, zakrzepica żył głębokich, zatorowość żylna; ponowna reinterwencja; pozostawanie w szpitalu powyżej 30 dni po zabiegu operacyjnym.

Średni wiek chorych wyniósł 44 lata, mężczyźni stanowili 21% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 55% chorych, dusznicę bolesną u 4%, niewydolność serca u 2%, cukrzycę u 33%, bezdech senny u 49%, astmę u 23%, przebytą zakrzepicę żył głębokich u 4%. Palacze – 14% badanych. Średni BMI – 46,5 kg/m².

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmarło 15(0,3%) chorych w ciągu 30 dni obserwacji. Zgony tylko w grupie chorych u których wykonywano pomost omijający metodą laparoskopową – 6(0,2%) chorych oraz techniką tradycyjną – 9(2,1%) chorych (p < 0,01). Zakrzepicę żył głębokich lub zatorowość żylną obserwowano u 20 chorych, u 2(0,2%) chorych w grupie w której zakładano opaskę na żołądek, u 12(0,4%) w grupie w której wykonywano pomost omijający metodą laparoskopową i u 5(1,1%) w grupie w której wykonywano pomost omijający metoda tradycyjną (p = 0,05). Ponowne zabiegi po wykonaniu operacji również istotnie statystycznie wykonywano w grupach chorych w których wykonywano pomost omijający. Po 30 dniach od zabiegu w szpitalu w dalszym ciągu pozostawało 13(0,4%) chorych w której wykonywano pomost omijający metodą laparoskopową i 4(0,9%) w grupie w której wykonywano pomost omijający metoda tradycyjną (p = 0,02). Łącznie punkt złożony wystąpił u 12(1,0%) chorych w grupie w której zakładano opaskę na żołądek, u 143(4,8%) w grupie w której wykonywano pomost omijający metodą laparoskopową i u 34(7,8%) w grupie w której wykonywano pomost omijający metoda tradycyjną (p < 0,001).

Przebyta zakrzepica żył głębokich lub zatorowość żylna, bezdech senny i obniżona wydolność fizyczna była niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia punktu złożonego. Również ekstremalna otyłość była czynnikiem zwiększającym ryzyko wystawienia zdarzeń niepożądanych, natomiast czynnikami niewpływającymi na wyniki obserwacji był wiek, płeć, rasa czy przynależność etniczna.

 

Ryzyko zgonu lub innych poważnych zdarzeń niepożądanych było niskie w grupie chorych po zabiegach chirurgii bariatrycznej.