W obecnych rekomendacjach zleca się stosowanie statyn u chorych z rozpoznanymi chorobami sercowo-naczyniowymi, cukrzycą i hiperlipidemią w prewencji zawału, udaru i chorób sercowo-naczyniowych. Jednak połowa chorych z zawałem serca lub udaru to osoby zdrowe z stężeniem LDL poniżej granic wymagających leczenia. Białko C-reaktywne (C-reactive protein, CRP) jest niezależnym markerem zapalenia, związane z zdarzeniami naczyniowymi, niezależnie od stężenia LDL. Statyny obniżają stężenie CRP u zdrowych osób, z stabilna dusznica bolesną i ostrym zespołem wieńcowym, a korzyści związane z stosowaniem statyn są powiązane z stopniem obniżenia stężenia CRP.

 

Ocena wpływu rosuwastatyny zastosowanej u zdrowych osób z podwyższonym stężeniem CRP na zmniejszenie ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Grupę badaną stanowiło 17802 chorych w wieku ≥ 50 lat w przypadku mężczyzn i ≥ 60 lat w przypadku kobiet, bez rozpoznanych chorób sercowo-naczyniowych z podwyższonym stężeniem CRP (≥ 2 mg/l) i stężeniem LDL < 130 mg/dl.

Randomizacja do grupy otrzymującej 20 mg rosuwastatyny dziennie (n = 8901 chorych) lub do grupy placebo (n = 8901 chorych). Kontrolne badanie po 3, 6, a nastepnie co 6 mies. do zakończenia badania. W czasie badań kontrolnych oceniano kliniczne wyniki leczenia i kontrolowano parametry laboratoryjne.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zdarzenie sercowo-naczyniowe, zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał, udar, leczenie szpitalne z powodu dusznicy bolesnej niestabilnej, rewaskularyzacje.

Drugorzędowy punkt końcowy: poszczególne zdarzenia i wszystkie zgony.

Średni wiek badanych wyniósł 66 lat, mężczyźni stanowili 72% badanych. Zespół metaboliczny rozpoznano u 42% badanych. Palacze – 16% badanych. Średni BMI – 28,5 kg/m², średnia wartość BP – 134/80 mm Hg. Choroba wieńcowa u rodziców u 12% badanych. ASA stosowało 17% badanych.

Średnie stężenie CRP – 4,3 mg/l, LDL – 108 mg/dl, HDL 49 mg/dl, TG – 118 mg/dl, cholesterolu – 186 mg/dl.

Po 12 mies. leczenia średnie stężenie CRP było o 50% niższe w grupie leczonej rosuwastatyną w porównaniu z grupą placebo, stężenie LDL o 37%, a TG o 17%. Różnice utrzymywały się przez cały okres badania pomiędzy grupami.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 142 badanych w grupie leczonej rosuwastatyną i u 251 badanych w grupie placebo (HR 0,56; 95% CI; 0,46-0,69; p < 0,00001). Liczba osób wymagająca leczenia aby nie wystąpił punkt pierwotny wyniosła dla okresu 2 lat – 95 badanych, dla 4 lat – 31 i dla 5 lat – 25.

Drugorzędowy punkt końcowy: zawał serca niezakończony zgonem obserwowano u 22 badanych w grupie otrzymującej rosuwastatynę i u 62 badanych w grupie placebo (HR 0,35; 95% CI; 0,22-0,58; p < 0,00001), udary niezakończone zgonem u 30 vs 58 badanych (HR 0,52; 95% CI; 0,33-0,80; p = 0,003), rewaskularyzację u 71 vs 131 badanych (HR 0,54; 95% CI; 0,41-0,72; p < 0,0001), zgony sercowo-naczyniowe u 83 vs 157 badanych (HR 0,53; 95% CI; 0,40-0,70; p < 0,00001). Leczenie szpitalne z powodu niestabilnej dusznicy bolesnej u porównywalnej liczby badanych, u 16 vs 27 badanych (p = 0,09). Zmarło łącznie 198 badanych w grupie leczonej rosuwastatyną i 247 badanych w grupie placebo (HR 0,80; 95% CI; 0,67-0,97; p = 0,02). Wszystkie podgrupy badania odniosły korzyść z leczenia rosuwastatyną.

Objawy uboczne odnotowano z podobną częstością w grupach. Poważne objawy uboczne wystąpiły u 15% badanych w grupach. Bóle mięśniowe zgłaszało 10 badanych w grupie leczonej rosuwastatyną i u 9 badanych w grupie placebo. Rabdomiolizę rozpoznano u 90-letniego chorego w grupie leczonej rosuwastatyną w przebiegu infekcji wirusowej, z zapaleniem płuc. Nowe przypadki cukrzycy (rozpoznane przez lekarzy prowadzących) stwierdzono u 270 badanych w grupie otrzymującej rosuwastatynę i u 216 badanych grupie otrzymującej placebo (p = 0,01).

 

U chorych bez uprzednio stwierdzanych objawów chorobowych, bez hiperlipidemii, ale z podwyższonym stężeniem CRP, rosuwastatyna istotnie statystycznie redukuje częstość poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.