Wstęp. Cel badania
Nadciśnienie tętnicze odgrywa istotną rolę w uszkodzeniu nefronu i pogorszeniu funkcji nerek. Leki blokujące układ renina-angiotensyna mają ugruntowaną pozycje w leczeniu chorych z niewydolnością nerek i nadciśnieniem tętniczym. Celem pracy było porównaniu skuteczności leczenia przeciwnadciśnieniowego dwóch grup leków ACEI i LBCa, gdyż nie ma badań randomizowanych porównujących różne klasy leków nadciśnieniowych.
Chorzy w wieku 20-74 lata z przewlekłą niewydolnością nerek i nadciśnieniem tętniczym spełniające następujące kryteria: poziom kreatyniny ≥1.5 mg/dl i <3.0mg/dl dla mężczyzn, ≥1.3 mg/dl i <3.0 mg/dl dla kobiet, SBP≥140 mmHg, DBP ≥90 mmHg, proteinuria ≥0.5 g/dobę.
Chorzy randomizowani do grupy leczonej losartanem n=58 chorych w dawce początkowej 25 mg dziennie z zwiększeniem dawki do 100 mg dziennie w ciągu 3 miesięcy w przypadku nie osiągnięcia wartości docelowych BP. W grupie leczonej amlodypinan=59 chorych w dawce początkowej 2.5 mg dziennie z wzrostem dawki do 5 mg dziennie w przypadku jej nieskuteczności. Jeżeli po 3 miesiącach leczenia chorzy nie osiągnęli wartości docelowych BP 130/85 mmHg włączano dodatkowo inne leki obniżające ciśnienie tętnicze.
Średni wiek chorych 56 lat, mężczyźni stanowili 65% badanych. BP 156/94 mmHg. Poziom kreatyniny 2.04±0.48 mg/dl w grupie leczonej losartanem i 1.97±0.52 mg/dl w grupie leczonej amlodypiną (p=NS). Poziom proteinurii 2.85±2.65 g/dobę vs 2.50±2.07 g/dobę (p=NS) w grupach. Przewlekłe kłębkowe zapalenie nerek u 38 i 41 chorych w grupie leczonej losartanem i w grupie leczonej amlodypiną, zmiany naczyniowe kłębuszków w przebiegu nadciśnienia u 11 vs 9 chorych w grupach odpowiednio, nefropatia cukrzycowa u 7 chorych w każdej z grup.
Obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego było podobne w grupach badanych i na koniec obserwacji wynosiło 139/83 mmHg w grupie leczonej losartanem i 134/80 mmHg w grupie leczonej amlodypiną. Zmniejszenie białkomoczu było wyraźne w grupie leczonej losartanem o 20.7% (p=0.05 vs amlodypina), 35.2% (p=0.001 vs amlodypina) i 35.8% (p=0.01 vs amlodypina), w 3, 6 i 12 miesiącu leczenia. W grupie leczonej amlodypina nie obserwowano zmian w poziomie białkomoczu. Jeszcze wyraźniejszą redukcję białkomoczu obserwowano u chorych z białkomoczem >2 g/dobę na początku badania. Obniżenie białkomoczu wyniosło 23.3% (p=0.05 vs amlodypina), 39.4% (p=0.01 vs amlodypina) i 47.9% (p=0.001 vs amlodypina), w 3, 6 i 12 miesiącu leczenia losartanem. Nie obserwowano różnic w poziomie kreatyniny i klirensie kreatyniny pomiędzy grupami w czasie leczenia. Obserwowano wzrost poziomu kreatyniny od 3 miesiąca leczenia.
Wnioski
Losartan obniża poziom białkomoczu u chorych z niewydolnością nerek i nadciśnieniem tętniczym. Efekt ten jest niezależny od obniżenia ciśnienia tętniczego.
Iino Y, Hayashi M, Kawamura T, Shiigai T, Tomino Y, Yamada K, Kitajima T, Ideura T, Koyama A, Sugisaki T, Suzuki H, Umemura S, Kawaguchii Y, Uchida S, Kuwahara M, Yamazaki T; Japanese Losartan Therapy Intended for the Global Renal Protection in Hypertensi Renoprotective effect of losartan in comparison to amlodipine in patients with chronic kidney disease and hypertension--a report of the Japanese Losartan Therapy Intended for the Global Renal Protection in Hypertensive Patients (JLIGHT) study. Hypertens Res. 2004 Jan, 27(1), 21-30. [PMID]: 15055252.
drukuj
