Średni wiek chorych wyniósł 66 lat, mężczyźni stanowili 45% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 46% chorych, chorobę serca u 14%, cukrzycę u 8%, choroby neurologiczne u 9%.
Średnia liczba omdleń w ostatnich 2 latach – 4, średni wiek, w którym wystąpiło pierwsze omdlenie – 54 lata.
Faza I badania: omdlenie obserwowano u 106 chorych (26%), które wystąpiło średnio w okresie 3 mies. Pauzy w zapisie ILR stwierdzono u 57 chorych, bradykardię u 4, prawidłowy rytm zatokowy u 29, tachykardię zatokową u 7, tachyarytmie nadkomorowe lub komorowe u 9. W grupie leczonej stymulator implantowano u 47 chorych, ICD wszczepiono u 1 chorego, ablację wykonano u 4 chorych i leczenie farmakologiczne wdrożono u 1 chorego.
Faza II badania: w rocznej obserwacji w grupie leczonej nawrót omdlenia wystąpił u 10% chorych (0,07 epizodów na chorego/na rok i u 41% chorych z grupy kontrolnej (0,83 epizodów na chorego/na rok) – 80% redukcja względnego ryzyka (p = 0,002). W podgrupie z implantowanym stymulatorem serca częstość nawrotu omdleń wyniosła 5% (0,05 epizodów na chorego/na rok) – 94% redukcja ryzyka nawrotu omdlenia o (p = 00,1).
Liczba ponownych nawrotów omdleń w grupie nieleczonej wyniosła 0,83 na chorego/rok vs 0,07 epizodów na chorego/na rok, w grupie leczonej przyczynowo z redukcją ponownego omdlenia o 92% (p = 0,002), w grupie z wszczepionym rozrusznikiem liczba epizodów wyniosła 0,05 na chorego/na rok z redukcją ryzyka nawrotu omdlenia o 94% (p = 0,001). Z wszczepionym rozrusznikiem – HR 26 (95% CI; 3,14-217) p = 0,003.
Wnioski
Strategia oparta na udokumentowaniu w zapisie EKG w trakcie omdlenia za pomocą ILR u chorych z podejrzeniem zasłabnięć na tle odruchowym jest metodą bezpieczną i efektywną.
drukuj
