Wstęp. Trzydziestodniowe wyniki badania ISAR-REACT 2 pokazały, że u chorych wysokiego ryzyka z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (non ST-segment elevation acute coronary syndrome, NSTE-ACS) leczonych wstępnie dawką 600 mg klopidogrelu przed zaplanowanym zabiegiem rewaskularyzacyjnym (percutaneous coronary intrevention, PCI), a następnie abciksimabem uzyskano 25% redukcję punktu pierwotnego, zgonu, zawału i ponownej rewaskularyzacji. Nie wiadomo czy korzyść z zastosowanego leczenia jest długotrwała i jaki wpływ na wyniki w dłużej obserwacji ma przewlekłe stosowanie klopidogrelu.
Cel badania. Ocena rocznych wyników klinicznych leczenia abciksimabem chorych wysokiego ryzyka z NSTE-ACS.

Grupę badaną stanowiło 2022 chorych w wieku >18 lat, z bólem dławicowym trwającym >20 min lub nawrotami bólu w spoczynku lub przy minimalnym wysiłku w okresie ostatnich 48 godz., z towarzyszącym wzrostem poziomu troponiny T (>0,03 µg/l) lub w EKG obniżenie odcinka ST ≤1 mV lub przemijającego (<20 minut) uniesienia ST o co najmniej 0,1 mV lub nowym LBBB i z istotną hemodynamicznie zmianą w badaniu angiograficznym w naczyniach natywnych lub pomostach kwalifikujących się do zabiegów inwazyjnych.

Randomizacja do grupy otrzymującej abciksimab w dawce nasycającej 0,25 mg/kg, a następnie wlew dożylny 0,125 µg/kg/min (maksymalnie 10µg/min) przez 12 godz. (n=1012 chorych) lub do grupy placebo (n=1010 chorych). W grupie abciksimabu dawkę heparyny redukowano do 70 U/kg m.c., natomiast w grupie placebo heparynę podawano w dawce 140 U/kg m.c. Wszyscy chorzy otrzymywali 500 mg ASA i 600 mg klopidogrelu co najmniej 2 godz. przed zabiegiem. Zalecano wykonanie PCI z implantacją stentu w czasie do 6 godz. od rozpoznania ACS. U wszystkich chorych oceniano poziom troponiny przed zabiegiem. Po zabiegu chorzy otrzymywali 200mg ASA i 75 mg klopidogrelu dwa razy dziennie przez 3 dni, następnie 75 mg dziennie przez 6 mies. Kontrolne badania po 1, 6 i 12 mies.
Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy: zgon, zawał i pilna rewaskularyzacja (target vessel revascularization, TVR) po roku.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po roku liczba zgonów, zawałów i TVR była istotnie statystycznie większa w grupie placebo, łącznie punkt końcowy wystąpił u 234 chorych (23,3%) w grupie leczonej abciksimabem i u 281 chorych (28%) w grupie placebo (RR 0,80; 95%CI 0,67-0,95; p=0,012). Liczba zgonów była podobna w grupach, zmarło 45 chorych (4,5%) w grupie leczonej abciksimabem i 49 (4,9%) chorych w grupie placebo (RR 0,91; 95%CI 0,61-1,37; p=0,66). Natomiast utrzymywała się istotna statystycznie różnica pomiędzy grupami w liczbie zgonów i ponownych zawałów, 117 chorych (11,6%) vs 154 chorych (15,3%) (RR 0,74; 95%CI 0,59-0,94; p=0,015). Liczba ponownych zawałów była na granicy istotności statystycznej, 88 chorych (8,7%) vs 114 chorych (11,3%) (RR 0,76; 95%CI 0,58-1,00; p=0,05), a liczba TVR miała trend w kierunku lepszych wyników, 137 chorych (13,2%) vs 164 chorych (16,2%) chorych odpowiednio w grupach (RR 0,83; 95%CI 0,67-1,02; p=0,07). Największą korzyść z zastosowanego leczenia odnieśli chorzy młodsi (<67. roku życia), mężczyźni, chorzy bez cukrzycy i leczeni klopidogrelem >3 godz. przed PCI. W grupie chorych z poziomem troponiny >0,03 µg/l różnica pomiędzy grupą leczoną abciksimabem a grupą kontrolną po roku nie była istotna statystycznie (p=0,07), podobnie jak w grupie z poziomem troponiny ≤0,03 µg/l (p=0,1). Poszczególne składowe punktu pierwotnego w grupie chorych z poziomem troponiny >0,03 µg/l w grupie leczonej abciksimabem vs placebo wyniosły: zgon 6,6% vs 6,7% chorych, zawał 12,7 vs 16,8%, rewaskularyzacja 13,8% vs 15,5%. W grupie z poziomem troponiny ≤0,03 µg/l odpowiednio w grupach: zgon 2,2% vs 2,7% chorych, zawał 4,6% vs 5,1%, rewaskularyzacja 13,2% vs 17,1%.

Wnioski. Po roku u chorych wysokiego ryzyka z NSTE-ACS leczonych wstępnie dawką 600 mg klopidogrelu przed zaplanowanym zabiegiem rewaskularyzacyjnym, niekorzystne zdarzenia sercowo-naczyniowe wystąpiły istotnie statystycznie rzadziej w grupie leczonej abciksimabem.