Grupę badaną stanowiło 502 chorych w wieku > 18 lat ze stabilną lub niestabilną dusznicą bolesną lub dodatnim testem wysiłkowym, kierowanych do planowego zabiegu PCI, ze zmianami de novo w naczyniu natywnym. Do badania nie kwalifikowano chorych z ACS, zmianami w pniu głównym oraz kobiet w ciąży.

Randomizacja chorych do grupy, w której wszczepiano stent pokryty rapamycyną i estradiolem (n = 252), lub do grupy, w której implantowano stent pokryty tylko rapamycyną (n = 250). Kinetyka uwalniania leków ze stentów jest podobna, ale w przypadku stentu pokrytego dwoma lekami uwalnianie jest wolniejsze. Przed zabiegiem i po nim stosowano ASA w dawce 100 mg dwa razy dziennie. Dwie godziny przed zabiegiem chorzy otrzymywali 600 mg klopidogrelu, a następnie po 75 mg dwa razy dziennie do opuszczenia szpitala, później zaś raz dziennie przez 6 mies. W czasie zabiegu podawano UFH zgodnie ze standardami i antagonistę receptora GP IIb/IIIa w zależności od decyzji prowadzącego zabieg. Kontrolne badanie angiograficzne przeprowadzano po 6–8 mies. od wykonania PCI.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: utrata światła w stencie (late lumen loss, LLL).
Drugorzędowy punkt końcowy: restenoza w segmencie, ponowna rewaskularyzacja z powodu objawów i oznak niedokrwienia, klinicznie poważne niepożądane zdarzenia sercowe (major adverse cardiac events, MACE) zgon, zawał i zakrzepica w stencie obserwacji 12-miesięcznej.

Angiograficznie zmiany typu B2/C zaobserwowano u 73% chorych. Średnia długość zmiany wynosiła 13 mm, średnia długość stentu 21,5 mm. Czas przyjmowania klopidogrelu był podobny w grupach, na koniec roku klopidogrel otrzymywało 80,2% chorych w grupie ze stentem pokrytym dwoma lekami i 81,6% chorych ze stentem pokrytym tylko rapamycyną.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: LLL w stencie wyniosła 0,52 mm w grupie, w której wszczepiano stent pokryty rapamycyną i estradiolem i 0,51 mm w grupie, w której użyto stentu pokrytego rapamycyną (p = 0,83).
Drugorzędowy punkt końcowy: restenoza w stencie wystąpiła u 17,6 vs 16,9% chorych odpowiednio w grupie z implantowanym stentem pokrytym rapamycyną i estradiolem oraz w grupie, w której wszczepiono stent pokryty rapamycyną (p = 0,85). Klinicznie restenoza wymagająca ponownej rewaskularyzacji dotyczyła 14,3 vs 13,2% chorych (p = 0,72). Zakrzepicę w stencie, zgodnie z definicją ARC (Academic Research Consortium), rozpoznano u 2 chorych, którym implantowano stent pokryty rapamycyną i estradiolem, oraz u 3 chorych, którym wszczepiono stent pokryty rapamycyną (p = 0,99) w ciągu roku obserwacji. W grupie z implantowanym stentem pokrytym dwoma lekami zmarło 5 chorych, w grupie kontrolnej 6, wszyscy w okresie pobierania klopidogrelu. Punkt złożony obserwowano u 7,9 vs 8,0% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,98). Ponowną rewaskularyzację przeprowadzono u 14,3 vs 13,2% chorych (p = 0,72).