Wstęp. Cel badania
Dwie startegie, ocena miejsca stentowanego IVUS i implantacja stentu pod wysokim ciśnieniem, są uznanymi czynnikami w prewencji restenozy w stencie. Celem pracy była ocena wpływu na restenozę bezpośreniej implntacji stentu(DS direct stenting) w porównaniu do tradycyjnej techniki stentowania po przygotowaniu predilatacją(CS conventional stenting).
Chorzy z stabilną lub niestabilną dusznicą bolesną kierowani do badania angiograficznego z zmiana de novo (ze stenozą ≥70%) w naczyniu natywnym. Z badania wyłączono chorych z rozpoznanym MI w ciągu ostatnich 72 godzin, a nagiograficznie z okluzja naczynia, zmina w lewym pniu i naczyniach o wymiarze <2.5mm.
W ramienu DS n=456 stent był wsuwany przez zwężenie bez predilatacji. Jeżeli nie można było pokonać zwężenia wykonywano predilatację typowym balonem do angioplastyki. W ramieniu CS n=454 postępowanie było typowe. Zabieg uważano za udany, jeżeli końcowy wymiar zwężenia był <30% i uzyskiwno przepływ ≥TIMI 2. Wszyscy chorzy otrzymywali klopidogrel 300-600mg przed zabiegiem 2 godziny, jak również ASA i heparynę. Po zabiegu zalecano 75 mg klopidgrelu i 200mg ASA.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: angiograficzna restenoza definiowana jako zwężenie ≥50% wymiaru naczynia.
Drugorzędowy punkt końcowy: ponowna rewaskularyzacja naczynia (PCI lub Bypass) i złożony punkt zgon lub zawał w obserwacji rocznej.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: Po zabiegu wymiar minimalny naczynia był w obu grupach podobny 1.25±0.52mm w grupie DS vs 1.22±0.53 mm w grupie CS. Wymiar stenozy w grupach odpowiednio 5.2±9.9% vs 4.9±11.7%. Jednakowy był czas zabiegu, czas fluoroskopii i jednakowa ilość zużycia kontrastu. Jedyna różnica dotyczyła liczby zużytych balonów na jeden zabieg 0.6±0.5 sztuk w grupie DS vs 1.4±0.6 sztuk w grupie CS p<0.0001. W kontroli 6-miesiecznej minmalny wymiar naczynia 1.89±0.77mm w grupie DS vs 1.89±0.75mm w grupie CS. Wymiar stenozy 37.1±21.55 vs 36.9±21.5% w grupach odpowiednio. Liczba przypadków restenozy 23.6% vs 21% RR 1.1(95%CI;0.8-1.5) p=0.41. W grupie DS częstość restenozy wynosiła 37.5% w grupie z predilatacją przed stentem i 20.4% w grupie bez predilatacji p=0.004.
Drugorzędowy punkt końcowy: Ponowna rewaskularyzacja była potrzebna u 17.3% chorych w grupie DS vs 14.8% w grupie CS RR 1.2(95%CI:0.8-1.6) p=0.29 w obserwacji rocznej. W ciągu roku zgon nastąpił u 15(3.3%) chorych z grupy DS vs 16(3.5%) chorych z grupy CS p=0.86. Złożony punkt wyniósł 9.0% dla grupy DS vs 7.0% dla grupy CS p=0.28.
Wnioski
Badnie pokazauje, że bezpośrednia implantacja stentu nie jest związana z redukcją powikłań trombotycznych i restenozy w stencie w porównaniu do konwencjonalnego postępowania.
Mehilli J, Kastrati A, Dirschinger J, Etzel L, Bollwein H, Pache J, Schuhlen H, Von Beckerath N, Seyfarth M, Schmitt C, Schomig A. Intracoronary stenting and angiographic results: Restenosis after direct stenting versus stenting with predilation in patients with symptomatic coronary artery disease (ISAR-DIRECT trial). Catheter Cardiovasc Interv. 2004 Feb, 61(2), 190-195. [PMID]: 14755810.