Chorych randomizowano w stosunku 1:1 do ramienia Cypher lub Taxus. U chorych oznaczano CKMB w momencie stentowania. Ocena kliniczna po 30 dniach i po 9 miesiącach. Ocena angiograficzna w okresie 6-8 miesięcy po stentowaniu (82% chorych). W założeniu pracy przyjęto dwie hipotezy: 1. Cypher jest superiori w stosunku do Taxus w przypadku gdy różnica w utracie światła wyniesie ≥0.16mm 2. Taxus jest non inferiori w stosunku do Cypher jeżeli różnica w utracie światła wyniesie <0.16mm.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Utrata wymiaru światła w segmencie (stent + 5mm naczynia od końca stentów).

Drugorzędowy punkt końcowy: Angiograficznie restenoza (zwężenie ≥50% w segmencie), klinicznie rewaskularyzacja naczynia docelowego.

 

Po 9 miesiącach zgony w grupie TAXUS wynosiły 4.8% vs 3.2% w grupie CYPHER p=NS, ponowne zawały odpowiednio 2.4% vs 4.0% p=NS. 

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Utrata światła w segmencie wyniosła 0.67mm w grupie Taxus vs 0.43mm w grupie Cypher p=0.002. Różnica w utracie światła pomiędzy stentami wyniosła 0.24mm (95%CI;0.09-0.39) wykazując, że Cypher jest superiori w stosunku do Taxusa. Utrata świtała w stencie wyniosła w grupie Taxus 0.46 mm vs 0.19 mm w grupie Cypher p<0.01.

Drugorzędowy punkt końcowy: Angiograficznie restenozę stwierdzono w 16.5% przypadków w grupie Taxusa vs 6.9% chorych w grupie Cypher p=0.03. Klinicznie ponowna rewaskularyzacja objęła 12% chorych z grupy Taxus vs 6.4% chorych z grupy Cypher p=0.13.

 

Stenty pokryte lekiem zmniejszają ryzyko restenozy u chorych z cukrzycą w porównaniu do stentów metalowych. Stent Cypher okazał się superiori w stosunku do Taxus, jest bardziej efektywny w zapobieganiu restenozy u chorych z cukrzycą.