Grupę badaną stanowiło 55 chorych z ciężką niewydolnością lewej komory (EF ≤ 25%) trwającą ≥ 6 mies., z objawami niewydolności serca w IV klasie wg NYHA. Chorzy byli leczeni maksymalnymi tolerowanymi dawkami ACEI, BB, digoksyny i diuretykami i wymagali stałego podawania leków inotropowych.

W badaniu oceniano dwie grupy chorych: grupę chorych z implantowanym LVAD (n = 37) i grupę leczoną optymalnie farmakologicznie (n = 18). Novacor jest pompą elektromagnetyczną, przepompowującą krew z prędkością ok. 10 l/min. Przewód doprowadzający do pompy wszywa się w koniuszek serca, przewód odprowadzający do aorty wstępującej. Chorzy z wszczepioną pompą wymagają leczenia antytrombinowego, z wczesnym pooperacyjnym włączeniem doustnych środków przeciwkrzepliwych z uzyskaniem INR w zakresie 2,5–3,5. Jednocześnie podaje się ASA w dawce 81–325 mg dziennie i dipirydamol w dawce 75 mg dziennie. Podawanie klopidogrelu uzależniono od decyzji lekarza prowadzącego. Ocenę kliniczną przeprowadzano w 1., 3., 6. i 12 mies., a następnie raz w roku.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: śmiertelność 6-miesięczna.
Drugorzędowy punkt końcowy: zdarzenia niepożądane, klasa funkcjonalna i ocena jakości życia.

Średni wiek chorych wynosił 60 lat, mężczyźni stanowili 82% badanych. Przebyte pomostowanie wieńcowe stwierdzono u 44% chorych, kardiomiopatię nieniedokrwienną u 36%, udar u 13,5%, wszczepione ICD u 54%. Średnia wartość EF wynosiła 14%, stężenie kreatyniny – 2,0 mg/dl, średnie stężenie sodu – 134 mmol/l w grupie z implantowanym LVAD i 128 mmol/l w grupie leczonej farmakologicznie (p < 0,001), średnie stężenie azotu pozabiałkowego – 41 vs 60 mg/dl odpowiednio w grupach (p = 0,02), średnie ciśnienie tętnicze (mean arterial pressure, MAP) – 64 mm Hg, ciśnienie zaklinowania tętnicy płucnej – 27 mm Hg.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie z wszczepionym LVAD przeżyło więcej chorych w porównaniu z chorymi leczonymi farmakologicznie zarówno w obserwacji 6-miesięcznej, jak i 12-miesięcznej. Po 6 mies. żyło 22% chorych w grupie leczonej farmakologicznie i 46% chorych w grupie z implantowanym LVAD (HR 0,47; 95% CI 0,23–0,93; p = 0,03), po 12 mies. 11 vs 27% chorych odpowiednio w grupach (HR 0,48; 95% CI 0,25–0,91; p = 0,02). Łącznie zmarło w ciagu roku 17/18 chorych w grupie leczonej farmakologicznie i 29/37 chorych w grupie z implantowanym LVAD. W grupie leczonej farmakologicznie zgony związane były z dysfunkcją lewej komory, natomiast w grupie z implantowanym LVAD 10 chorych zmarło w przebiegu udaru, a 7 chorych w przebiegu infekcji. W grupie chorych z implantowanym LVAD u 5 chorych wykonano transplantację serca, natomiast w grupie leczonej farmakologicznie tylko u jednego chorego.
Drugorzędowy punkt końcowy: w grupie leczonej farmakologicznie najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi była dysfunkcja lewej komory (p < 0,0001 w porównaniu z grupą leczoną LVAD) i dysfunkcja nerek (p = 0,0009 w porównaniu z grupy leczoną LVAD). Natomiast w grupie z implantowanym LVAD częściej obserwowano krwawienia (brak było krwawień w grupie leczonej farmakologicznie, p = 0,008) oraz udary i TIA (p = 0,06 w porównaniu z grupą leczoną farmakologicznie).
W grupie leczonej farmakologicznie nie obserwowano poprawy w klasie czynnościowej, natomiast 85% chorych w grupie z wszczepionym LVAD uzyskało poprawę w klasie funkcjonalnej wg NYHA. Podobne obserwacje dotyczyły poprawy jakości życia.