Nowe metody diagnostyczne nie zawsze są akceptowane przez ośrodki decyzyjne zarządzające służbą zdrowia. Jedną z takich metod jest oznaczanie mózgowego peptydu natriuretycznego (brain natriuretic peptide, BNP). Wykonanie tego testu nie jest refundowane w wielu państwach o zagwarantowanym dostępie do usług medycznych, m.in. w Kanadzie. Oznaczanie tego biomarkera jest przydatne do potwierdzenia ostrej niewydolności serca, co skraca czas rozpoznania i leczenia chorych z dusznością na oddziałach ratunkowych.

















Nowe metody diagnostyczne nie zawsze są akceptowane przez ośrodki decyzyjne zarządzające służbą zdrowia. Jedną z takich metod jest oznaczanie mózgowego peptydu natriuretycznego (brain natriuretic peptide, BNP). Wykonanie tego testu nie jest refundowane w wielu państwach o zagwarantowanym dostępie do usług medycznych, m.in. w Kanadzie. Oznaczanie tego biomarkera jest przydatne do potwierdzenia ostrej niewydolności serca, co skraca czas rozpoznania i leczenia chorych z dusznością na oddziałach ratunkowych.

Grupę badanych stanowiło 500 chorych w wieku > 18 lat, z wyraźną dusznością i cechami niewydolności serca, bez niewydolności nerek, cech zawału serca czy duszności spowodowanej urazem klatki piersiowej.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: koszt leczenia chorych w grupie ze znanym stężeniem BNP w porównaniu z leczeniem chorych w typowym postępowaniu.
Drugorzędowy punkt końcowy: czas leczenia szpitalnego, śmiertelność szpitalna i 60-dniowa, ponowne leczenie szpitalne.
Średni wiek chorych wynosił 71 lat, mężczyźni stanowili 52% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 53% chorych, przebyty zawał u 30%, niewydolność serca u 34%, cukrzycę u 25%, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc u 29%. Palacze – 68% badanych. Średnia wartość BMI – 28,5 kg/m2, BP – 135/78 mm Hg.
Ostatecznie niewydolność serca rozpoznano u 230 chorych (46%), brak cech ostrej niewydolności serca u chorych z uprzednio rozpoznaną niewydolnością serca u 45 (9%) i brak cech niewydolności serca u 225 (45%) chorych bez uprzednio rozpoznanej niewydolności serca. Średni czas pobytu na oddziale ratunkowym wszystkich chorych wynosił 7,2 godz. Do dalszego leczenia szpitalnego skierowano 285 chorych (57%).
Pierwszorzędowy i drugorzędowy punkt końcowy: średni czas pobytu chorych na oddziale ratunkowym był krótszy w grupie leczonej na podstawie informacji o stężeniu NT-proBNP i wyniósł 5,6 vs 6,3 godz. w grupie, w której postępowano typowo (p = 0,031). Nie wykazano różnic pomiędzy grupami w liczbie chorych kierowanych do leczenia szpitalnego (57 vs 58% chorych w grupie ze znanym poziomem NT-proBNP) i w długości pobytu szpitalnego (6 vs 5,5 dni). Śmiertelność 60-dniowa wynosiła 5,5 vs 4,4% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,58). Ponownie leczono szpitalnie 33 chorych (13%) w grupie ze znanym stężeniem NT-proBNP i 51 chorych (20%) w grupie, w której postępowano typowo (p = 0,046).
Łączny koszt leczenia obejmujący 60-dniową obserwację był o 15% niższy w grupie ze znanym stężeniem NT-proBNP i wyniósł 5180 $ w porównaniu z 6129 $ w grupie kontrolnej (p = 0,023)
Średnie stężenie NT-proBNP było istotnie statystycznie większe w grupie chorych z ostrą niewydolnością serca i wynosiło 3697 pg/ml w porównaniu ze średnim stężeniem NT-proBNP w grupie, w której wykluczono niewydolność serca – 212 pg/ml (p < 0,00001).

- |
- © 2007-11.05.2025 Fundacja Instytut Aterotrombozy
- |
- www.FaktyMedyczne.pl ISSN 2081-8017
- |
- Nota prawna
- |
- Kontakt z nami
- |
- Pracuj dla nas
- |