Wstęp. Zabiegi chirurgiczne związane z pomostowaniem naczyń wieńcowych (coronary artery bypass grafting, CABG) prowadzą do osłabienia funkcji lub dysfunkcji śródbłonka, z wczesną aktywacją układu renina-angiotensyna. Leki blokujące enzym konwertujący angiotensynę aktywnie poprawiają sytuację, lecz we wczesnym okresie mogą powodować hipotensję i pogorszyć ukrwienie mięśnia sercowego, prowadzi do pogorszenia czynności nerek czy może doprowadzić do okluzji pomostu. W małym badaniu oceniającym wpływ chinalaprylu na wyniki CABG wykazano zmniejszenie liczby zdarzeń niedokrwiennych w ciągu roku, ze spadkiem nawrotów dusznicy bolesnej.
Cel badania. Ocena włączenia chinalaprylu w fazie szpitalnej u chorych po CABG, na redukcję zdarzeń sercowo-naczyniowych u chorych z zachowaną funkcją lewej komory w porównaniu do typowego leczenia.

Grupę badaną stanowiło 2553 chorych w wieku ≥18 lat, z EF ≥40% ocenianą w ciągu 6 mies. przed CABG, stabilni hemodynamicznie, randomizowani w ciągu 7 dni po zabiegu.

Randomizacja do grupy leczonej 40 mg chinaprylu dziennie (n=1280 chorych) lub do grupy placebo (n=1273 chorych). Zabieg kardiochirurgiczny dotyczył tylko pomostowania naczyń wieńcowych. Średni czas do randomizacji od wykonania zabiegu – 4 dni.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: pierwsze zdarzenie sercowo-naczyniowe, zgon sercowy lub uratowane zatrzymanie serca, zawał, rewaskularyzacja, dusznica niestabilna wymagająca leczenia szpitalnego, udokumentowany niedokrwienie nie wymagający leczenia szpitalnego, udar, hospitalizacja z powodu pogorszenia wydolności serca.
Drugorzędowy punkt końcowy: złożony stanowiący różne połączenia poszczególnych składowych punktu pierwotnego.

Średni wiek chorych wyniósł 61 lat, mężczyźni stanowili 87% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 47% chorych, przebyty zawał u 40%, przebyte PCI u 18%, CABG u 3%, cukrzycę u 10%, incydenty mózgowe u 2%. Palacze - 20% badanych. Średnia wartość BP - 122/70 mm Hg, średnia wartość EF – 60%.
Średnio na jednego pacjenta wszczepiono 3,2 pomostu. W okresie próby otwartej chinalapryl w 1., 2., i 3. roku obserwacji pobierało 81% chorych w grupie leczonej, z średnią dawką dobową 33 mg. W grupie kontrolnej ACEI pobierało 5% chorych po 1 roku, 8% w 2 roku i 11% w 3 roku obserwacji.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił częściej w grupie leczonej, lecz różnica nie osiągnęła istotności statystycznej, u 175 chorych (13,7%) w grupie lecz chinalaprylem i u 155 chorych (12,2%) w grupie kontrolnej (HR 1,15; 95%CI 0,92-1,42; p=0,212). Poszczególne składowe punktu pierwotnego wystąpił z podobną częstością w grupach. Również nie obserwowano różnic pomiędzy poszczególnymi podgrupami chorych w liczbie zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Punkt pierwotny istotnie statystycznie częściej obserwowano w grupie leczonej chinalaprylem w pierwszych 3 mies. obserwacji i wystąpił u 4,8% chorych w porównaniu do 3,2% chorych w grupie kontrolnej (HR 1,52; 95%CI 1,03-2,26; p=0,036). Poszczególne składowe wystąpiły jednak z podobną częstością w grupach. Po 3 mies. liczba zdarzeń była podobna w grupach 10,7% vs 10,0% chorych odpowiednio w grupach (HR 1.08; 95%CI 0,85-1,39; p=0,522).
Drugorzędowy punkt końcowy: nie wykazano różnic pomiędzy grupami w różnych połączenia poszczególnych składowych punktu pierwotnego. Liczba noworozpoznanych cukrzyc (3,1% vs 2,4% chorych) jaki nowych przypadków migotania przedsionków (8,9% vs 7,9% chorych) była podobna w grupach.
Objawy uboczne częściej obserwowano w grupie leczonej chinalaprylem niż w placebo. Niedociśnienie obserwowano u 12,5% vs 5,5% chorych (p<0,001), kaszel u 21% vs 11% chorych (p<0,001). W podgrupie chorych z niedociśnieniem istotnie statystycznie częściej obserwowano zdarzenia niepożądane zarówno w ciągu pierwszych 3 mies. (9,2% vs 3,9% chorych w grupie leczonej chinalaprylem vs placebo; p<0,001) jak i w następnych miesiącach (5,3% vs 2,3% chorych; p<0,001).

Wnioski. U chorych niskiego ryzyka zadrzeń sercowo-naczyniowych po CABG, rutynowe wczesne leczenie chinalaprylem nie poprawia wyników klinicznych w ciągu 3 lat obserwacji, a nawet liczba zdarzeń jest większa, szczególnie w ciągu pierwszych 3 mies. leczenia. Wczesne leczenie ACEI po CABG powinno być indywidualizowane i w ciągu dalszego leczenia ponownie oceniane, co do ryzyka związanego z tym leczeniem.