Wstęp
Metaanaliza badań porównujących wczesne postępowanie inwazyjne z zachowawczym u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (non ST-segment elevation acute coronary syndrome, NSTE-ACS) wskazuje na redukcję zdarzeń sercowo-naczyniowych ze zmniejszeniem nawrotów dławicy i ponownych hospitalizacji u chorych leczonych inwazyjnie. W badaniu ICTUS nie wykazano różnic pomiędzy dwoma strategiami – wczesnym leczeniem inwazyjnym (percutaneous coronary intervention, PCI) a leczeniem inwazyjnym w wybranych grupach chorych (selektywna strategia inwazyjna) – w zmniejszeniu liczby zgonów, ponownych zawałów i hospitalizacji w obserwacji rocznej.

 

Ocena liczby zgonów, ponownych zawałów i hospitalizacji związanych z nasileniem dolegliwości dławicowych w ciągu 3 lat od randomizacji oraz liczby zgonów z uwzględnieniem zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 4 lat.

W obserwacji 3-letniej nie uzyskano informacji o 5 chorych. Średni okres obserwacji wynosił 2,7 roku. Dla zgonów z jakiejkolwiek przyczyny i zgonów naczyniowo-sercowych średnia obserwacja trwała 3,4 roku. Średni wiek chorych wynosił 62 lata, mężczyźni stanowili 73% badanych.

Przebyty zawał stwierdzono u 23% chorych, cukrzycę u 14%. Niski wskaźnik ryzyka FRISK występował u 28% chorych, pośredni u 60% i wysoki u 12%. W grupie wczesnego postępowania inwazyjnego u 97% chorych wykonano badanie angiograficzne, w tym w czasie pobytu szpitalnego u 98% chorych. W wybranej grupie osób kierowanych do PCI badanie angiograficzne wykonano u 11% chorych, w tym podczas pobytu szpitalnego u 53%. Po 3 latach badanie angiograficzne wykonano u 99% chorych w grupie wcześnie leczonej inwazyjnie i u 70% badanych w grupie wybranych chorych kierowanych do PCI.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony wystąpił u 30% chorych w grupie wczesnego leczenia inwazyjnego i u 26% w grupie chorych selektywnie kierowanych do PCI (HR 1,21; 95% CI 0,97–1,50; p = 0,09). Zmarło 7,1% chorych w grupie wczesnego leczenia inwazyjnego i 6,0% w grupie chorych selektywnie kierowanych do PCI. Zawał serca wystąpił u 18,3 vs 12,3% chorych (HR 1,61; 95% CI 1,19–2,18; p = 0,002), a ponowna hospitalizacja dotyczyła 10,1 vs 12,4% chorych odpowiednio w grupach (HR 0,79; p = 0,18).
Drugorzędowy punkt końcowy: z jakiejkolwiek przyczyny zmarło 7,9% chorych w grupie wczesnego leczenia inwazyjnego i 7,7% w grupie chorych selektywnie kierowanych do PCI (HR 1,11; p = 0,62), w tym zgony sercowe stwierdzono u 4,5 vs 5,0% chorych (HR 0,99; p = 0,97). Punkt złożony zgon lub zawał obserwowano u 24,7% chorych w grupie wczesnego leczenia inwazyjnego i u 15,9% chorych w grupie, w której stosowano selektywną strategię inwazyjną (HR 1,60; 95% CI 1,23–2,09; p = 0,0004). Zgon lub zawał po roku do zakończenia obserwacji wystąpił odpowiednio w grupach u 14,3 vs 11,2% chorych (p = 0,30).
Duże krwawienia w szpitalu wystąpiły u 3,1% chorych w grupie wcześnie leczonej inwazyjnie i u 1,7% chorych w grupie chorych selektywnie kierowanych do PCI. W grupie 29 osób z poważnym krwawieniem szpitalnym po 4 latach zmarło 18,6% chorych w porównaniu z 7,5% chorych, którzy zmarli w ciągu 4 lat, ale nie przebyli dużych krwawień (HR 2,68; 95% CI 1,08–6,61; p = 0,03). Ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych było różne dla poszczególnych grup leczonych, w zależności od wyjściowego wskaźnika ryzyka FRISC, ale nie stwierdzono różnic pomiędzy dwoma strategiami leczenia.