Wstęp, Cel badania
Niewydolność serca jest coraz częściej rozpoznawaną chorobą populacyjną szczególnie w społeczeństwach zurbanizowanych. Poważnym problemem jest rozpoznanie niewydolności serca, ze względu na niedokońca jasne kryteria diagnostyczne. Celem pracy było porównanie wartości i określenie wartości 4 skal niewydolności serca w badaniu populacyjnym. Kryteria diagnostyczne poszczególnych skal niewydolności serca różnią się znacznie pomiędzy sobą.
Badanie populacyjne które objęło mieszkańcow ≥65 lat w małym miasteczku rolniczym (Dicomano) niedaleko Florencji od 1995 roku. Kryterium wyłączającym było przebywanie w domu opieki. W badaniach kontrolnych określano stan zdrowia, jak również korzystano z rejestru zgonów.
Po włączeniu do badania uczestnicy badania przechodzili pełne badanie kliniczne i badania dodatkowe. Rozpoznanie niewydolności serca opierano na 4 skalach rozpoznania HF 1. Framingham 2. Boston 3. Gothenburg 4. ESC, które to rozpoznanie weryfikowano na podstawie czynności skurczowej i rozkurczowej LV w ocenie echokardiograficznej. Wyjściowo okreslano duszność jako podstawowy objaw HF z użyciem skali aktywności fizycznej (SAS) Goldmana i określano skalę tolerancji wysiłku w czterostopniowej skali z zużyciem METs. W skali Framingham diagnozę HF opierano na dwóch dużych objawach lub jednym dużym i dwóch małych. W skali Boston stosowano punktację opartą na wywiadzie, ocenie klinicznej i badaniu rtg [max.12 pkt], a w skali Gothenburg opierano się na wywiadzie i badaniu fizycznym w skali od 0 do 4 . Skala ESC oprata jest na SAS i badaniu echokardiograficznym.
HF rozpoznano u 66(11.9%) chorych w skali Framingham, u 59(10.7%) chorych w skali Boston, u 115(20.8%) w skali Gothenburg i u 50(9%) w sklai ESC. Skala Framingham i Boston pozwalają rozróżnić chorych z HF od badanych bez HF lepiej niż skala Gothenburg i ESC.
Wartość rokownicza poszczególnych skal przedstawia się w nastepujący sposób.
Ryzyko zgonu sercowego u chorego z HF i badanego bez HF
Boston HR 3.9(95%CI;1.2-13.2) p=0.026
Framingham HR 2.2(95%CI;0.7-7.0) p=0.163
ESC HR 1.2(95%CI;0.3-4.8) p=0.769
Gothenburg HR 0.9(95%CI;0.3-2.8) p=0.816.
Ryzyko pogorszenia HF w codziennej aktywności u chorego z HF i badanego bez HF
Boston HR 4.2(95%CI;1.4-12.6) p=0.011
Framingham HR 2.4(95%CI;0.8-6.8) p=0.102
ESC HR 1.1(95%CI;0.4-3.2) p=0.826
Gothenburg HR 2.6(95%CI;0.9-7.5) p=0.077.
Ryzyko leczenia szpitalnego
Boston HR 8.7(95%CI;1.5-51.5) p=0.017
Framingham HR 6.9(95%CI;1.3-36.1) p=0.022
ESC NA
Gothenburg HR 5.1(95%CI;0.9-27.7) p=0.058.
Wnioski
Kryteria Boston są bardziej odpowiednie niż Framingham, Gothenburg i ESC w rozpoznaniu HF u starszych mieszkańców ponieważ są pewniejsze i lepiej wskazuja na zgon sercowy, pogorszenie HF i leczenie szpitalne.
Di Bari M, Pozzi C, Cavallini MC, Innocenti F, Baldereschi G, De Alfieri W, Antonini E, Pini R, Masotti G, Marchionni N. The diagnosis of heart failure in the community Comparative validation of four sets of criteria in unselected older adults: the ICARe Dicomano Study. J Am Coll Cardiol. 2004 Oct 19, 44(8), 1601-1608. [PMID]: 15489092.
drukuj
