Grupę badaną stanowiło chorych w wieku ≥80 lat, z uporczywym nadciśnieniem tętniczym (SBP 160 do 199 mm Hg, DBP 90 do 110 mm Hg). Do badanie nie włączano chorych z poziomem kreatyniny >1,7 mg/dl, z otępieniem i wymagających pomocy pielęgniarskiej.

Randomizacja do grupy otrzymującej 1,5 mg indapamidu o przedłużonym uwalnianiu (n=1933 chorych), lub do grupy placebo (n=1912 chorych). Jeżeli w czasie wizyt kontrolnych nie osiągnięto docelowych wartości ciśnienia tętniczego (BP <150/80 mm Hg) dołączano do leczenia perindopryl 2 lub 4 mg. Stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych przez okres dłuższy niż 3 mies. było przyczyna wyłączenia z badania. W pierwszym roku badania kontrolne badania co 3 mies., od drugiego roku co 6 mies. Corocznie u chorych wykonywano ocenę kliniczną i laboratoryjną chorego, a funkcje poznawcze oceniano przy pomocy kwestionariusza MMSE (mini-mental state examination), oraz oceniano jakość życia.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: udar zakończony lub niezakończony zgonem
Drugorzędowy punkt końcowy: zgon, zgon sercowy-naczyniowy, zgon sercowy (zawał, niewydolność serca, nagły zgon sercowy), zgon w przebiegu udaru.

Średni wiek chorych wyniósł 83,5 lat, w tym w wieku 80-84 lata było 73% chorych, w wieku 85-89 lat 22%, w wieku >90 lat 5%. Mężczyźni stanowili 40% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 90% chorych, a leczonych z tego powodu było 65% badanych. Przebyty zawał stwierdzono u 3%, niewydolność serca u 3%, cukrzycę u 7%, przebyty udar u 7%. Palacze – 6,5% badanych. Średni BMI – 24,5 kg/m², średnia wartość BP w pozycji stojącej – 168/88,5 mm Hg, w pozycji siedzącej – 173/91 mm Hg. Hipotonia ortostatyczne u 8% badanych, izolowane nadciśnienie skurczowe u 32%.
Po 2 latach średnie obniżenie ciśnienia tętniczego wyniosło 13,6/7,0 mm Hg w grupie placebo i 28,3/12,4 mm Hg w grupie leczonej (różnica pomiędzy grupami 15,0/6,1 mm Hg). Docelowe wartości ciśnienia tętniczego obserwowano u 19,9% chorych w grupie placebo i u 48,0% chorych w grupie leczonej. W 2 roku obserwacji 25,8%, 23,9% i 49,5% chorych otrzymywało tylko indapamid, indapamid i 2 mg perindoprylu i indapamid i 4 mg perindoprylu, w grupie otrzymującej placebo odpowiednio 14,2%, 13,4% i 71,8% chorych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: obserwowano 51 udarów w grupie leczonej i 69 udarów w grupie placebo (HR 0,70;95%CI;0,49-1.01; p=0,06). Leczenie indapamidem (lub w połączeniu z perindoprylem) wiązało się z prewencją 11 udarów na 1000 leczonych chorych w okresie 2 lat. Zmarło w przebiegu udaru 27 chorych w grupie leczonej i 42 chorych w grupie placebo (HR 0,61;95%CI 0,38-0,99; p=0,046).
Drugorzędowy punkt końcowy: w grupie leczonej zmarło 196 chorych w porównaniu do 235 chorych w grupie placebo, co daje 21% redukcje liczby zgonów w grupie aktywnie leczonej (HR 0,79;95%CI 0,65-0,95; p=0,02). Zgon sercowo-naczyniowy stwierdzono u 99 vs 121 chorych (p=0,06), zgon sercowy u 25 vs 33 chorych (p=0,19) odpowiednio w grupach. Niewydolność serca rozpoznano u 22 vs 57 chorych w grupie leczonej vs placebo (HR 0,36;(95%CI 0,22-0,58; p<0,001). Zdarzenia sercowo-naczyniowe (zgon sercowo-naczyniowy, udar, zawał, niewydolność serca) odpowiednio u 138 vs 193 chorych (HR 0,66;95%CI 0,53-0,82; p<0,001).
Korzyści z zastosowanego leczenia obserwowano już po pierwszym roku obserwacji. Objawy zależne od zastosowanego leczenia obserwowano u 3 chorych w grupie placebo i u 2 chorych w grupie leczonej.

Wnioski. Uzyskano istotne statystycznie korzyści kliniczne związane z leczeniem indapamidem o przedłużonym uwalnianiu z lub bez perindoprylu u chorych w wieku 80 lat lub więcej.