Wstęp. Nagłe zatrzymanie serca jest poważnym problemem zdrowia publicznego. Masowe instalowanie automatycznych zewnętrznych defibrylatorów (automated external defibrillator, AED) i przeszkolenie dużej części społeczeństwa w ich używaniu spowodowało wzrost przeżywalności po nagłym zatrzymaniu serca. Chociaż nie są znane wyniki korzyści wynikających z powszechnego dostępu do AED wiadomo, że szczególnie często są wykorzystywane w miejscach publicznych. Natomiast prawie trzy-czwarte nagłych zatrzymań serca zdarza się w domu, gdzie typowe postępowanie resuscytacyjne jest prowadzone w około 2% przypadków.
Cel badania. Ocena poprawy przeżywalności chorych z umiarkowanym ryzykiem nagłego zatrzymania serca posiadających AED w domu.

Grupę badaną stanowiło 7001 chorych stabilnych hemodynamicznie, którzy przebyli zawał ściany przedniej Q lub non-Q, oraz nie mieli wskazań do implantacji kardiowertera-defibrylatora (implantable cardioverter-defibrillator, ICD) i byli leczeni farmakologicznie zgodnie z obowiązującymi zaleceniami. Kontrola co 3 miesiące z przypomnieniem zasad postępowania po zatrzymaniu serca. 

Randomizacji do grupy kontrolnej (n=3506 chorych) lub do grupy otrzymującej AED (n=3495 chorych). Osoby włączone do badania mieli małżonków lub inne osoby które były skłonne udzielić pierwszej pomocy z użyciem AED, oraz powiadomić zespoły wyjazdowe pomocy doraźnej. Wszystkie osoby pomagające w badaniu przechodziły przeszkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy, a w grupie w której przydzielano AED dodatkowo uczono zasad związanych z użyciem AED.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgon z każdej przyczyny.
Drugorzędowy punkt końcowy: zgon z powodu nagłego zatrzymania serca, przeżycie po udzieleniu pomocy w domu po zatrzymaniu serca i przeżycie po użyciu AED w warunkach domowych.

Średni wiek chorych wyniósł 62 lat, mężczyźni stanowili 82% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 54% chorych, przebyte PCI u 53%, przebyte CABG u 27%, migotanie lub trzepotanie przedsionków u 10%, cukrzycę u 22%, hiperlipidemię u 79%, udar u 6%. Średni BMI – 28 kg/m², średnia wartość BP – 124/73 mm Hg, EF – 80%.
Średni czas od przebytego zawału ≤1 mies. u 10% chorych, >1 do 6 mies. u 19%, >6 mies. do roku u 11% i ≥roku u 60%. W klasie I NYHA niewydolności serca było 65% chorych, w klasie II-III NYHA – 35%. Zawał typu Q u 65% badanych, typu non-Q u 35%. Średni czas przebywania samemu w domu 1,5 godz., poza domem 4 godz. Osobami towarzyszącymi byli małżonkowie w 88% przypadków, inne osoby w 12% przypadków. Średni wiek osób towarzyszących 58 lat.
W okresie obserwacji u 132 chorych w grupie kontrolnej i u 167 chorych w grupie która otrzymała AED nie udzielono pomocy przez osoby towarzyszące. U 155 vs 145 chorych ze względu na wskazania implantowano ICD odpowiednio w grupach.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmarło 228 chorych (6,5%) w grupie kontrolnej i 222 chorych (6,4%) w grupie która otrzymała AED (HR 0,97;95%CI 0,81-1,17; p=0,77). Średnia roczna śmiertelność w okresie 4 letniej obserwacji wyniosła 2,1% chorych w grupie kontrolnej i 2,0% w grupie która otrzymała AED. W podgrupach chorych nie stwierdzono różnic w liczbie zgonów, z wyjątkiem grupy chorych z cukrzycą, w której uzyskano istotnie statystycznie korzyści z użycia AED po zatrzymaniu serca (p=0,04).
Drugorzędowy punkt końcowy: zgon z przyczyn sercowych stwierdzono u 139 chorych w grupie kontrolnej i u 141 chorych w grupie która otrzymała AED (HR 1,01;95%CI 0,80-1,28). Najczęstszą przyczyną zgonu były tachyarytmie (u 62% chorych) i niewydolność serca (u 14% chorych). Zgon z przyczyn niesercowych stwierdzono u 89 chorych w grupie kontrolnej i u 81 chorych w grupie która otrzymała AED (HR 0,91;95%CI 0,67-1,23). W 117 przypadkach do nagłego zatrzymania serca doszło w domu, w tym u 60 chorych w grupie kontrolnej i u 57 chorych w grupie która otrzymała AED. Zresuscytowano po 19 chorych w każdej z grup.

Wnioski. Posiadanie i użycie AED w warunkach domowych nie poprawia przeżywalności chorych z przebytym zawałem ściany przedniej nie mających wskazań do implantacji ICD, w porównaniu do typowego postępowania resuscytacyjnego.