Głównym celem pracy było porównanie plastyki torowanej z leczeniem fibrynolitycznym. W obecnej pracy porównano stent metalowy z stentem uwalniającym paklitaksel u chorych z zawałem serca z uniesieniem ST.

Chorzy z objawami klinicznymi STEMI trwającymi do 12 godzin od ich początku. W ekg uniesienie ST 1 mm w odprowadzeniach kończynowych, 2 mm w odprowadzeniach przedsercowych (bez LBBB). Chorzy randomizowani z współistniejącymi chorobami. Angiograficzne kryteria do wykonania PCI, stenoza >70% lub >50% z slow-flow.

Wszyscy chorzy otrzymywali 250 mg ASA po. i 30mg enoxaparyny iv. W grupie trombolizy chorzy otrzymywali dwa bolusy reptelazy w odstępach 30 minutowych jeżeli byli kierowani do PCI, i 2 godziny po trombolizie rozpoczynano wlew GP 2b3a przez 12-18 godzin. W grupie plastyki torowanej abciximab podawano w fazie przedszpitalnej i przez 12 godzin po PCI według masy ciała. Po PCI wszyscy otrzymywali dawkę nasycającą klopidogrelu 300-600 mg, a następnie 75 mg dziennie przez 12 miesięcy, ASA 100 mg dziennie. Chorzy randomizowani 1:1 do grupy stentu metalowego lub uwalniającego paklitaksel. Grupa z plastyką ułatwioną była prosto z ambulansu kierowana do PCI, w grupie trombolizy w przypadku objawów udrożnienia tętnicy PCI wykonywano po 180 minutach, w przypadku niepowodzenia tak szybko jak było to możliwe.

W badaniu głównym plastyka torowana okazała się skuteczniejsza od leczenia trombolitycznego. Przepływ TIMI 3 u 73.1% chorych z grupy plastyki torowanej i 54.5% chorych z grupy trombolizy p<0.01, przepływ tkankowy MPG 3 odpowiednio 59.3% chorych vs 35.1% chorych p<0.01. Klinicznie zgon 3.6% chorych w grupie plastyki i 11.7% chorych w grupie trombolizy p<0.05. Badanie kontrolne angiograficzne wykonano u 145 chorych.

Średni wiek chorych 63 lata, mężczyźni stanowili 72% badanych. CAD 45% chorych, nadciśnienie tętnicze 46% chorych, hiperlipidemia 41% chorych, cukrzyca w grupie BMS 8.5% chorych, w grupie PES 21% chorych p=0.027. Palaczy 42% badanych, przebyte PCI 3.7% chorych w grupie BMS i 12% chorych w grupie PES p=-0.043. Pierwotna PCI 55% chorych, po udrożnieniu naczynia w wyniku leczenia PCI u 45% chorych.
Angiograficznie minimalny wymiar światła w stencie w grupie BMS 2.0±0.67 mm, w grupie PES 2.5±0.51 mm p<0.001. Wymiar stenozy w stencie 34±17% vs 24±10% w grupach p<0.001, i utrata światła 0.73±0.56 mm w grupie BMS i 0.26±0.45 mm w grupie PES p<0.001.
Klinicznie zgon 4.9% chorych w grupie BMS i 9.8% chorych w grupie PES p=0.23, ponowny zawał 4.9% chorych vs 1.2% chorych p=0.37 i ponowna rewaskularyzacja naczynia 11% chorych vs 3.7% chorych w grupach odpowiednio p=0.072. Zakrzepica w stencie wystąpiła w 3 przypadkach u chorych z grupy BMS i u jednego chorego z grupy PES.

WNIOSKI: Użycie stentu pokrywanego paklitakselem u chorych z STEMI wiązało się w angiograficznej kontroli z większym światłem w stencie i mniejszą utartą świtała w stencie. Klinicznie w obserwacji było więcej zgonów w grupie chorych z PES, z mniejszą ilościa ponownych rewaskularyzacji. Użycie PES w STEMI jest bezpieczne z dobrymi wynikami bezpośrednimi, ale obserwacja na większej ilości chorych jest potrzebna do oceny długoterminowej.