Zastosowanie abciksimab u chorych leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową (primary percutaneous coronary intervention, PPCI) w ostrym zawale serca powoduje zmniejszenie częstości występowania powikłań sercowo-naczyniowych. Poza działaniem antypłytkowym abciksimab ma właściwości blokujące mechanizmy zapalne oraz hamujące proliferację mięśni gładkich po uszkodzeniu ściany naczynia. Pierwsze doniesienia dotyczące zastosowania stentów pokrytych abciksimabem dowiodły ich bezpieczeństwa oraz efektywności w redukowaniu ryzyka wystąpienia restenozy.

Cel badania
Kliniczna i angiograficzna ocena efektów implantacji stentów pokrytych abciksimabem u chorych z ostrym zespołem wieńcowym (acute coronary syndrome, ACS) leczonych PCI.

Randomizacja w stosunku 1:1 do grupy z implantacją stentów pokrytych abciksimabem (n = 48 chorych) lub do grupy z implantacją stentów niepokrywanych lekiem (n = 48 chorych). Wszyscy chorzy otrzymywali 30 0mg ASA, a następnie od 100 do 200 mg dziennie. Klopidogrel w dawce 300 mg, a następnie 75 mg przez 2 mies. UFH dawkowana w zależności od ACT. W czasie zabiegów nie stosowano antagonistów receptora IIb/IIIa. Ocena kliniczna po 30 dniach, 6 mies. i po roku. Ocena angiograficzna i ultrasonograficzna wewnątrznaczyniowa (IVUS) po 6 mies. Restenozę w stencie definiowano jako zwężenie światła naczynia o ≥ 40%.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: utrata światła w stencie po 6 mies. (ocena angiograficzna).

Drugorzędowy punkt końcowy: utrata światła naczynia w stencie w ocenie IVUS. Złożony kliniczny punkt końcowy: zgon, zawał, rewaskularyzacja MACE (major adverse cardiac events) w ocenie 12-miesięcznej.

Średni wiek chorych wyniósł 57,5 lat, mężczyźni stanowili 83% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 45% chorych, cukrzycę 20%, hipercholesterolemię u 22%. Palacze – 58% badanych. Średnia wartość EF – 58%.

NSTEMI (non ST-segement elevation myocardial infarction), stwierdzono u 25% chorych, STEMI (ST-segement elevation myocardial infarction) u 75%. Choroba jednonaczyniowa wystąpiła u 79% chorych. Przepływ TIMI 3 przed zabiegiem stwierdzono u 57% chorych. Średnia długość zmiany 18 mm. Kontrolne badanie angiograficzne w grupie badanej wykonano u 77,1% chorych, w grupie kontrolnej u 75%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: utrata światła w stencie wyniosła 0,39 ± 0,29 mm w grupie ze stentem pokrytym abciksimabem i 0,88 ± 0,45 mm w grupie ze stentem metalowym (p = 0,008). Restenozę stwierdzono u 5 chorych (13,9%) chorych w grupie ze stentem pokrytym lekiem i u 12 chorych (34,3%) z grupy stentu metalowego (p = 0,045). Średnie zwężenie w stencie było istotnie statystycznie niższe w grupie stentu powlekanego lekiem i wyniosło 18,9 ± 5,54% vs 37,9 ± 6,25% w grupie kontrolnej (p = 0,002).

Drugorzędowy punkt końcowy: średnia powierzchnia światła naczynia w implantowanych stentach była wyższa w grupie badanej i wyniosła 5,4 ± 1,8 mm² vs 4,3 ± 1,6 mm²  w grupie kontrolnej (p = 0,01). Różnica objętości neointimy była znamiennie statystycznie niższa w grupie chorych z implantowanymi stentami powlekanymi, i wyniosła odpowiednio 2,2 ± 1,5 mm² vs 3,4 ± 1,8 mm²  (p = 0,008).

MACE wystąpił u 5 chorych (10,4%) w grupie badanej i u 12 chorych (25%) w grupie kontrolnej (p = 0,1). Jeden zgon i 2 przypadki zawałów odnotowano w grupie kontrolnej, zgony i zawały nie wystąpiły w grupie chorych z implantowanymi stentami powlekanymi abciksimabem.

Nie odnotowano poważnych krwawień, udarów i trombocytopenii w grupach. Krwawienia małe występowały z porównywalną częstością w grupach.

Stent pokrywany abciksimabem jest bezpieczny i skuteczny u chorych z zawałem mięśnia sercowego.