Wstęp
W badaniu GIPS wykazano, że stosowanie mieszanki polaryzującej (glucose-insulin-potassium, GIK) u chorych leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową (primary percutaneous coronary intervention, PPCI) z powodu ostrego zespołu wieńcowego z uniesieniem odcinka ST (ST-segement elevation myocardial infarction, STEMI) nie przynosi efektów w całej populacji leczonych chorych. Wyniki tego badania wskazały jednocześnie, że stosowanie GIK łącznie z PCI może być jednak korzystne w podgrupie chorych bez objawów niewydolności serca.
Cel badania
Ocena skuteczności stosowania GIK w wysokim stężeniu, u chorych bez objawów niewydolności serca, leczonych reperfuzyjnie z powodu zawału z uniesieniem odcinka ST.
Grupę badaną stanowiło 889 chorych ze STEMI, leczonych PCI lub trombolitycznie, bez objawów niewydolności serca.
Randomizacja 1:1 do grupy otrzymującej GIK w wysokim stężeniu (n = 444 chorych) lub grupy kontrolnej (n = 445 chorych). Grupa badana otrzymywała we wlewie dożylny roztworu 20% glukozy z potasem w stężeniu 80 mmol/l, podawany z prędkością 2 ml/kg m.c. przez 12 godz. do naczyń obwodowych. Insulinę podawano w zależności od pomiarów godzinnych glikemii .
Średni wiek chorych wyniósł 61 lat, mężczyźni stanowili 73% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 31% chorych, przebyty zawał u 10%, przebytą PCI u 8%, cukrzycę u 10%.
Zawał ściany przedniej częściej w grupie otrzymującej GIK – 48% chorych vs 39% chorych z grupy kontrolnej (p = 0,01). W leczeniu zastosowano PPCI u 88% chorych, ratunkową PCI u 6% chorych i trombolizę u 2%.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w obserwacji 30-dniowej częstość zgonu była porównywalna w obu grupach. Zmarło 13 chorych (2,9%) z grupy GIK i 8 chorych (1,8%) z grupy kontrolnej (OR 1,6; 95% CI 0,7-4.0; p = 0,27). W analizie wieloczynnikowej wykazano, że brak reperfuzji naczynia, zawał ściany przedniej i podawanie dużej dawki glukozy, a nie GIK są niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko zgonu w obserwacji 30-dniowej.
Wnioski
Stosowanie GIK nie odgrywa istotnej roli w terapii chorych ze STEMI. Pozostaje nierozstrzygnięty problem, czy zastosowanie GIK przed reperfuzją, w czasie transportu chorego, w celu utrzymania prawidłowej glikemii może poprawić rokowanie chorego.
Timmer JR, Svilaas T, Ottervanger JP, Henriques JP, Dambrink JH, van den Broek SA, van der Horst IC, Zijlstra F. Glucose-insulin-potassium infusion in patients with acute myocardial infarction without signs of heart failure: the Glucose-Insulin-Potassium Study (GIPS)-II. J Am Coll Cardiol. 2006 Apr 18, 47(8), 1730-1731. [PMID]: 16631017.
drukuj
