Wstęp. Cel badania
Remodeling LV po MI jest główną przyczyną rozwoju niewydolności serca i przedwczesnego zgonu. Badania eksperymentalne i kliniczne wskazują, że stymulacja komórek pluripotencjalnych szpiku za pomocą czynnika stymulującego kolonie granulocytów (G-CSF granulocyte colony-stimulating factor) może przyspieszać regenerację miokardium w wczesnym okresie pozawałowym.
Chorzy w wieku 18-65 lat z pierwszorazowym rozpoznanym STEMI , na podstawie obrazu klinicznego i ekg.
Po skutecznej rekanalizacji naczynia dozawałowego w PCI i implantacji stentu chorych randomizowano w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej podskórnie G-CSF(Amgen) w dawce 10ug/kg masy ciała 85±30 minut po PCI i następnie przez 6 dni, z dodatkowym typowym leczeniem farmakologicznym. Grupę kontrolną dobierano według cech klinicznych i angiograficznych. Kontrolne wizyty po 4 i 12 miesiącach z oceną echokardiograficzną. Badanie angiograficzne z oceną EF przy randomizacji i po 6 miesiącach obserwacji.
Średni wiek grupy 50 lat, BMI 27.7 kg/m2, nadciśnienie tętnicze 42% chorych, dyslipidemia 62% chorych, cukrzyca 10% chorych, palacze 82% chorych. Liczba chorych pobierających ASA, klopidogrel, statynę, ACEI i LBA 100% chorych. U wszystkich chorych implantowano stent z podaniem GP2b3a, z TIMI 3 po zabiegu. Po 6 miesiącach obserwacji utrata światła w grupach podobna 0.60mm, a podwojenie restenozy w grupie w której podawano G-CSF 16% chorych w grupie kontrolnej 20% chorych. Liczba komórek monocytarnych (CD34+) wzrosła znacząco w grupie otrzymującej G-CSF 64.55±37.11/ul vs 3.91±1.84/ul p<0.001 (w grupie kontrolnej bez wzrostu z wartościami wyjściowymi). Podobny wzrost obserwowano w mobilizacji krwinek białych 56.1±15.9/nl vs 7.6±1.8/nl w grupach odpowiednio p<0.001. Nie obserwowano zamian w poziomie fibrynogenu, IL-6, CRP, TNFa.
W ocenie echokardiograficznej nie obserwowano zmiany wymiaru końcoworozkurczowego lewej komory w grupie otrzymującej G-CSF po 4 miesiącach 55±5mm, natomiast w grupie kontrolnej doszło do powiększenia wymiaru późnorozkuczowego 58±4mm p=0.002 (wyjściowe wymiary w grupie G-CSF 55±3mm w grupie kontrolnej 55±4mm). Obserwowano również wzrost grubości ściany w miejscu zawału wyjściowo w grupach 0.29±0.22mm vs 0.31±0.28mm i po 4 miesiącach 1.11±0.26 vs 0.57±0.32mm p<0.001. Frakcja wyrzutowa 54±8% vs 43±5% w grupach odpowiednio p<0.001. W grupie leczonej G-CSF wskaźnik ruchomości ścian 1.41 vs 1.65 w grupie kontrolnej p<0.001. Powyższe parametry w czasie próby dobutaminowej z małą dawką leku jeszcze wyraźniej różnicowały grupę leczoną od kontrolnej.
Żywotność mięśnia sercowego oceniana za pomocą FDG-PET wykazywała znaczącą poprawę w miejscu zawału w grupie leczonej ze wzrostem intensywności znacznika w miejscu zawału 58±9% vs 44±13% w grupie leczonej, bez różnic pomiedzy obszarami poza zawałowymi.
Wnioski
Stosowanie G-CSF celem mobilizacji komórek monocytarnych CD34+ po reperfuzji mięśnia sercowego, może być strategią postępowania w celu uniknięcia i prewencji remodelingu serca bez obawy przed nadmierną restenozą.
Ince H, Petzsch M, Kleine HD, Schmidt H, Rehders T, Korber T, Schumichen C, Freund M, Nienaber CA. Preservation from left ventricular remodeling by front-integrated revascularization and stem cell liberation in evolving acute myocardial infarction by use of granulocyte-colony-stimulating factor (FIRSTLINE-AMI). Circulation. 2005 Nov 15, 112(20), 3097-3106. [PMID]: 16275869.
drukuj
