Opóźnienie wynikające z transportu chorego do pracowni hemodynamicznej celem wykonania pierwotnej rewaskularyzacji naczynia wieńcowego (primary percutaneous coronary intervention, PPCI) u chorych z zawałem z uniesieniem odcinka ST (ST-segment elevation myocardial infarction, STEMI), jest główną przyczyną gorszych wyników leczenia. Jedną z proponowanych strategii jest włączenie leczenia reperfuzyjnego w czasie transportu chorego do pracowni hemodynamicznej (angioplastyka torowana, facilitated PCI), celem zmniejszenia obszaru uszkodzenia mięśnia sercowego. Jednak wyniki badania FINESSE pokazały, że torowana angioplastyka z użyciem abciksimabu jak i abciksimabu łącznie z reteplazą nie powinna być zalecana u chorych z STEMI kierowanych do PPCI.

 

Roczna śmiertelność w poszczególnych grupach chorych.

Grupę badaną stanowiło 2452 chorych w wieku ≥ 21 lat z objawami STEMI trwającymi do 6 godz., w EKG uniesienie odcinka ST lub nowy LBBB, z czasem dotarcia do pracowni hemodynamicznej pomiędzy 1-4 godz. po randomizacji. Do badania nie włączano chorych z niskim ryzykiem, chorych którzy otrzymali > 40 U/kg UFH i z podwyższonym ryzykiem krwawień.

Randomizacja do 3 grup, do grupy kierowanej do wykonania PPCI (n = 806 chorych), do grupy otrzymującej abciximab (n = 818 chorych) lub do grupy otrzymującej reteplazę w dwóch bolusach po 5U (w wieku ≥ 75 lat tylko jedna dawka) i abciksimab (n = 828 chorych) przed wykonaniem PPCI. Abciksimab podawano w dawkach typowych, z przedłużonym wlewem do 12 godz. Wszyscy chorzy otrzymywali ASA i UFH w dawce nasycającej 40 U/kg (maksymalnie 3000 U) (n = 1693 chorych) lub enoksaparynę w dawce 0,3 mg/kg dożylnie i 0,5 mg/ kg podskórnie (n = 759 chorych).

Drugorzędowy punkt końcowy: śmiertelność roczna.

Średni wiek chorych wyniósł 62 lat, mężczyźni stanowili 74% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 48% chorych, przebyty zawał u 11%, niewydolność serca u 1,5%, cukrzycę u 16%, hiperlipidemię u 33%. Palacze – 44% badanych.

Zawał przedni u 48% chorych, dolno-tylny u 44%, inny u 16%. W klasie Killipa’a >1 – 10% chorych, z wysokim ryzykiem (skala TIMI) - 67% chorych. Średni czas door to balloon 2,2 godz.

Drugorzędowy punkt końcowy: w obserwacji rocznej zmarło 7,0% chorych w grupie w której wykonano tylko PPCI, 7,4% chorych w grupie w której podawano abciksimab i 6,3% chorych grupie leczonej reptelazą i abciksimabem (p = NS). W poszczególnych podgrupach chorych nie wykazano różnicy pomiędzy grupą leczoną tylko PPCI, a dodatkowo otrzymująca reptelazę i abciksimab. Jednak w grupie chorych z zawałem ściany przedniej leczonej repltelazą i abciksimabem redukcja ryzyka zgonu wyniosła 35% w porównaniu do grupy w której wykonano tylko PPCI.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko zgonu były: wiek, przebyty zawał, SBP < 100 mm Hg, HR > 100 bpm, klasa Killipa > 1, zawał ściany przedniej , BMI ≤ 25 kg/m2 i nie stosowanie statyny w ciągu 7 dni przed randomizacją.

Wyniki badania potwierdzają, że angioplastyka torowana nie poprawia wyników leczenia chorych ze STEMI kierowanych do PPCI, ale w grupie wysokiego ryzyka takiej jak chorzy z zawałem ściany przedniej dalsze badania są wskazane.