Zespół ostrej niewydolności serca związany jest z szybko zmieniającymi się objawami i oznakami niewydolności serca, wymagającymi pilnego leczenia farmakologicznego. W pierwszym okresie leczenia dąży się do ustąpienia zastoju w płucach i zmniejszenia objętości płynów, stosując diuretyki i wazodilatatory dożylnie. Stosowanie dużych dawek diuretyków powoduje zaburzenia elektrolitowe (hiponatremię, hipokaliemię), wiąże się z aktywacją neurohormonalną, dysfunkcją nerek i prawdopodobnie prowadzi do wzrostu liczby zgonów. Tolwaptan, doustny, niepeptydowy antagonista receptora V2, działa głównie na dystalny odcinek nefronu, powodując utratę wody bez utraty elektrolitów.

















Zespół ostrej niewydolności serca związany jest z szybko zmieniającymi się objawami i oznakami niewydolności serca, wymagającymi pilnego leczenia farmakologicznego. W pierwszym okresie leczenia dąży się do ustąpienia zastoju w płucach i zmniejszenia objętości płynów, stosując diuretyki i wazodilatatory dożylnie. Stosowanie dużych dawek diuretyków powoduje zaburzenia elektrolitowe (hiponatremię, hipokaliemię), wiąże się z aktywacją neurohormonalną, dysfunkcją nerek i prawdopodobnie prowadzi do wzrostu liczby zgonów. Tolwaptan, doustny, niepeptydowy antagonista receptora V2, działa głównie na dystalny odcinek nefronu, powodując utratę wody bez utraty elektrolitów.

Grupę badaną stanowiło 4133 chorych w wieku > 18 lat, z udokumentowaną przewlekłą niewydolnością serca, wymagających leczenia szpitalnego, z EF ≤ 40%. Warunkiem przyjęcia do szpitala była obecność ≥ 2 objawów, takich jak: duszność spoczynkowa, przepełnienie żył szyjnych i obrzęki obwodowe, rzężenia w badaniu osłuchowym płuc. Do badania nie kwalifikowano chorych ze wspomaganiem krążenia, z wszczepionym rozrusznikiem, w końcowej fazie niewydolności serca, chorych dializowanych, z niedociśnieniem i niewydolnością nerek w fazie końcowej.
Randomizacja chorych do grupy otrzymującej 30 mg tolwaptanu dziennie (n = 2072) lub do grupy placebo (n = 2061). Chorzy otrzymywali lek przez minimum 60 dni. Wszystkich chorych leczono zgodnie z obowiązującymi zaleceniami, stosując diuretyki, digoksynę, ACEI (lub ARB), BB, antagonistów aldosteronu, hydralazynę i/lub azotany. Badanie przeprowadzono w dwóch oddzielnych grupach: A (n = 2048) oraz B (n = 2085).
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany w całościowej ocenie stanu chorego (ocena wizualna w skali 0–100) i zmiana masy ciała w ciągu 7 dni leczenia lub przy opuszczaniu szpitala.
Drugorzędowy punkt końcowy: zmiana duszności (ocena w skali 1–7) w pierwszym dniu leczenia u chorych z dusznością przy przyjęciu do szpitala, zmiana masy ciała w pierwszym dniu leczenia, obrzęki obwodowe (w skali 4 punktowej) w 7. dniu leczenia lub przy opuszczaniu szpitala u chorych z obrzękami przy przyjęciu.
Drugorzędowy punkt końcowy: poprawę w skali duszności w pierwszym dniu leczenia obserwowano u 76,7% chorych leczonych tolwaptanem i u 70,6% chorych z grupy placebo w badaniu A (p < 0,001) i u 72,1 vs 65,3% chorych w badaniu B (p < 0,001). Zmiana masy ciała w pierwszym dniu leczenia w badaniu A u chorych leczonych tolwaptanem wyniosła –1,71 vs –0,99 kg w grupie placebo (p < 0,001), w badaniu B odpowiednio –1,82 vs –0,95 kg (p < 0,001). Zmniejszenie obrzęków obwodowych zaobserwowano u 73,8% chorych leczonych tolwaptanem i u 70,3% chorych leczonych placebo (p = 0,07) w badaniu A, w badaniu B odpowiednio u 73,7 vs 70,8% chorych (p = 0,02). Średnia dawka furosemidu przed randomizacją wyniosła 120 mg w grupach, przy opuszczaniu szpitala redukcja dawki wyniosła –55,8 mg w grupie leczonej tolwaptanem i –42,9 mg w grupie leczonej placebo (p = 0,002). Głównymi objawami ubocznymi przy stosowaniu tolwaptanu było pragnienie i suchość w ustach (p < 0,001).

- |
- © 2007-10.05.2025 Fundacja Instytut Aterotrombozy
- |
- www.FaktyMedyczne.pl ISSN 2081-8017
- |
- Nota prawna
- |
- Kontakt z nami
- |
- Pracuj dla nas
- |