Randomizacja chorych do grupy otrzymującej 30 mg tolwaptanu dziennie (n = 2072) lub do grupy placebo (n = 2061). Chorzy otrzymywali lek przez przynajmniej 60 dni. Wszystkich chorych leczono zgodnie z obowiązującymi zaleceniami, stosując diuretyki, digoksynę, ACEI (lub ARB), BB, antagonistów aldosteronu, hydralazynę i/lub azotany.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgony z jakiejkolwiek przyczyny oraz punkt złożony: zgony sercowe i leczenie szpitalne.
Drugorzędowy punkt końcowy: złożony, zgony sercowe i leczenie szpitalne z powodu chorób sercowo-naczyniowych, pogorszenie niewydolności serca (zgon, leczenie szpitalne z powodu pogorszenia niewydolności serca i nieplanowane wizyty z powodu niewydolności serca). Zmiany masy ciała w pierwszym dniu leczenia, stężenie sodu w 7. dniu lub przy opuszczaniu szpitala u chorych ze stężeniem sodu < 134 mEq/l przy przyjęciu do szpitala, nasilenie obrzęków w 7. dniu lub przy opuszczaniu szpitala, ocena duszności w pierwszym dniu leczenia u chorych z dusznością przy przyjęciu do szpitala, kwestionariuszowa ocena jakości życia (Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire, KCCQ).

Średni wiek chorych wynosił 66 lat, mężczyźni stanowili 74% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 71% chorych, cukrzycę u 38,5%, migotanie przedsionków u 43%, niewydolność nerek u 27%, choroby zastawkowe u 31%. Średnia wartość EF – 27,5%, SBP – 120 mm Hg. Niedokrwienna przyczyna niewydolności serca występowała u 65% chorych. Pacjenci uprzednio leczeni szpitalnie z powodu niewydolności serca stanowili 79% chorych. Do III klasy wg NYHA zaliczono 60% chorych, do IV – 40%. W czasie badania leczenie przerwało 22% chorych z grupy otrzymującej tolwaptan i 21% z grupy placebo (średni czas pobierania leku od randomizacji wynosił 8 mies.).
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie otrzymującej tolwaptan zmarło 537 osób (25,9%), natomiast 543 chorych (26,3%), w grupie otrzymującej placebo (HR 0,98; 95% CI 0,87–1,11; p = 0,68 dla superiority, p < 0,001 dla non-inferiority). Punkt złożony wystąpił odpowiednio u 871 (42,0%) vs 829 (40,2%) chorych odpowiednio w grupach (HR 1,04; 95% CI 0,95–1,14; p = 0,55). W podgrupach badania nie wykazano korzyści ze stosowania tolwaptanu.
Drugorzędowy punkt końcowy: punkt złożony wystąpił u 1006 chorych (48,5%) otrzymujących tolwaptan i u 958 chorych (46,4%) z grupy placebo (HR 1,04; 95% CI 0,95–1,14; p = 0,52). Pogorszenie niewydolności serca zaobserwowano odpowiednio u 757 (36,5%) vs 739 (35,8%) chorych (p = 0,62). Ubytek masy ciała był istotnie statystycznie większy w grupie leczonej tolwaptanem w porównaniu z grupą placebo, zmiana wyniosła odpowiednio: –1,76 kg i –0,97 kg (p < 0,001). Poprawę w stopniu duszności obserwowano u 74,3 vs 68,0% chorych (p < 0,001). Stężenie sodu zwiększyło się o 5,49 mEq/l vs 1,85 mEq/l odpowiednio w grupach (p < 0,001). Zmniejszenie obrzęków obserwowano u 73,8 vs 70,5% chorych w grupach (p = 0,003). W ocenie jakości życia nie odnotowano różnic pomiędzy grupami (p = 0,39).
Główne objawy uboczne przy stosowaniu tolwaptanu to suchość w jamie ustnej (8,4 vs 2,1% chorych, p < 0,001) i pragnienie (16,0 vs 2,1% chorych, p < 0,001). Pozostałe objawy uboczne występowały z podobną częstością w grupach.