Ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej jest wieloczynnikowe, obejmujące zarówno czynniki modyfikowalne jak nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu, otyłość i niemodyfikowalne jak wiek, obciążenie rodzinne czy płeć. Współistnienie nadciśnienia tętniczego i wysokiego stężenia cholesterolu łączy się ze szczególnie wysokim ryzykiem choroby wieńcowej i wysoką śmiertelnością. Blokery receptora angiotensynowego AT1 obok obniżenia ciśnienia tętniczego wpływają na zaburzenia lipidowe. Łączne stosowanie ARB i statyn powinno być korzystne u chorych z nadciśnieniem tętniczym i hiperlipidemią.

 

Cel badania
Ocena skuteczności simwastatyny stosowanej w dwóch różnych dawkach łącznie z walsartanem u chorych z nadciśnieniem tętniczym i hiperlipidemią.

Grupę badaną stanowiło 838 chorych w wieku ≥ 18 lat, z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym (BP <190/<110 mm Hg) i hiperlipidemią z stężeniem LDL ≥ 130 a ≤ 190 mg/dl (≥ 100 w przypadku chorych z cukrzycą) i stężeniem TG ≤ 350 mg/dl.

Randomizacja do grupy leczonej 20 mg simwastatyny i walsartanem (n = 437 chorych) lub do grupy leczonej 40 mg simwastatyny i walsartanem (n = 435 chorych). Po 4 tyg. od odstawienia leków, przez następne 2 tyg. podawano placebo. Chorzy którzy spełniali kryteria włączenia do badania byli randomizowani do grupy leczonej 20 lub 40 mg simwastatyny i walsartanem. Po 6 tyg. stosowania walsartanu w dawce 160 mg, dawkę leku zwiększano do 320 mg. Leczenie kontynuowano przez kolejne 6 tyg.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany w stężeniu LDL w 6 tyg. leczenia.

Drugorzędowy punkt końcowy: zmiany w stężeniu LDL w 12 tyg. leczenia, liczba chorych którzy osiągnęło docelowe wartości LDL i BP w 6 i 12 tyg. leczenia.

Średni wiek chorych wyniósł 60 lat, mężczyźni stanowili 50% badanych. Cukrzycę stwierdzono u 18%. Palacze – 13% badanych. Średni BMI – 28,5 kg/m², średnia wartość BP – 154/94 mm Hg.

Przed badaniem leki obniżające ciśnienie tętnicze stosowało 56% chorych, obniżające stężenie lipidów 2,5%, a obniżające ciśnienie tętnicze i stężenie lipidów 19%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po 6 tyg. leczenia obserwowano obniżenie stężenie LDL w obu grupach, ale w grupie leczonej 40 mg simwastatyny i 160 walsartanu obniżenie procentowe stężenia LDL było większe i wyniosło 38,5% w porównaniu z 33,6% w grupie leczonej 20 mg simwastatyny i 160 mg walsartanu (p < 0,001).

Drugorzędowy punkt końcowy: po 12 tyg. leczenia 40 lub 20 mg simwastatyny i 320 mg walsartanu, różnica w obniżeniu stężenia LDL pomiędzy grupami była w dalszym ciągu istotna statystycznie. Obniżenie wyniosło 36,8% vs 32,7% odpowiednio w grupach (p = 0,002). Liczba chorych którzy osiągnęli docelowe wartości LDL według NCEP ATP III (National Cholesterol Eduction Program Adult Treatment Panel III) była większa w grupie otrzymującej 40 mg simwastatyny zarówno po 6 tyg. (87,9 vs 83,4%) jaki i 12 tyg. leczenia (86,7 vs 84,2%). Po 6 tyg. leczenia docelowe wartości BP osiągnęło 41,2% chorych w grupie otrzymującej 40 mg simwastatyny i 160 mg walsartanu i 38,2% chorych w grupie otrzymującej 20 mg simwastatyny i 160mg walsartanu. Po 12 tyg. liczba chorych z docelowymi wartościami BP była porównywalna w grupach (55,2 vs 56,5% chorych) przy stosowaniu 320 mg walsartanu.

Liczba objawów ubocznych była podobna w grupach, a objawy uboczne związane ze stosowanymi lekami stwierdzono u 6% chorych w każdej z grup.

 

Leczenie walsartanem i simwastatyną było dobrze tolerowane przez chorych i wiązało się z znaczącym obniżeniem wartości BP i stężenia LDL. Leczenie walsartanem i simwastatyną w dawce 40 mg wiązało się z większym obniżeniem stężenia LDL niż simwastatyną w dawce 20 mg.