Badanie zaplanowane ESC mające na celu ocenę modyfikacji stylu życia u chorych wysokiego ryzyka choroby wieńcowej i ich partnerów życiowych, w programie prowadzonym przez pielęgniarki.

Osoby z wysokim ryzykiem lub rozpoznaną chorobą wieńcową, kwalifikowani do programu w warunkach szpitalnych tj. chorzy po ostrych zespołach wieńcowych lub z stabilną dusznicą wieńcową lub w ramach leczenia ambulatoryjnego chorzy z SCORE ≥5% w obserwacji 10-letniej, z nadciśnieniem tętniczym, dyslipidemią oraz cukrzycą.

Chorych randomizowano do grupy u których stosowano typowe postępowanie n=2613 chorych i n=1634 partnerów lub do grupy z programem EuroAction n=2778 chorych i n=1632 partnerów. W grupie interwencyjnej prowadzonym przez zespoły pielęgniarek modyfikowano styl życia włączonych do badania poprzez zmianę diety, aktywności fizycznej, oceny otyłości, wpływu na poziom Ch i glikemii.

Nie uzyskano zmiany w częstości palenia tytoniu w grupie włączonej do leczenia w warunkach szpitalnych. W grupie interwencyjnej paliło 58% badanych w grupie kontrolnej 47% p=0.06. Również nie uzyskano zmian ramieniu chorych włączonych do badania w warunkach ambulatoryjnych. Po roku obserwacji paliło 74% chorych z grupy nadzorowanej i 72% chorych z grupy kontrolnej p=0.9.
Docelowo u chorych włączonych do badania modyfikowano dietę z spożyciem nasyconych tłuszczy <10% całkowitej energii, owoce i warzywa ≥400g/dobę, ryby ≥20g/dobę i olej z ryb ≥3 razy w ciągu tygodnia. W grupie z rozpozna chorobą wieńcową (ramię szpitalne) zalecenia obniżenia spożycia kwasów tłuszczowych osiągnęło 55% chorych w grupie interwencji i 40% w grupie kontrolnej p=0.009, jak również większa liczba chorych spożywała owoce i warzywa 72% vs 35% chorych p=0.04, bez różnic w spożyciu ryb i oleju z ryb. W grupie z czynnikami ryzyka choroby wieńcowej (ramię ambulatoryjne) uzyskano zakładany efekt tylko w spożyciu owoców i warzyw p=0.005. Natomiast w grupie partnerów życiowych osób chorych czy z wysokim ryzykiem rozwoju CAD różnica pomiędzy grupami wystąpiła tylko w spożyciu owoców i warzyw p=0.002 zarówno dla obu grup.
Modyfikacja wysiłku fizycznego polegała na wzroście aktywności fizycznej 4-5 razy w tygodniu, z wysiłkiem trwającym 30-45 minut i przyspieszeniem średnim HR o 60-75%. W grupie chorych zalecenia ESC spełniało 54% chorych z grupy interwencji i 20% chorych z grupy kontrolnej różnica 36%(20-51%) p=0.002, w grupie wysokiego ryzyka odpowiednio 50% chorych vs 22% chorych różnica 29%(11-48%) p=0.001. W grupie osób będących partnerami chorych aktywność fizyczna wymagana prze ESC osiągnęło 41% osób w grupie interwencji i 27% osób w grupie kontrolnej różnica 19%(-0.6-30%) p=0.06, i 44% osób vs 25% osób w grupie partnerów chorych wysokiego ryzyka różnica 27%(4-50%) p=0.03.
Zakładana masa ciała BMI<25kg/m2 osiągnęło 19% chorych w grupie interwencji vs 13% chorych w grupie kontrolnej w grupie chorych z chorobą wieńcową p=0.28, w grupie wysokiego ryzyka odpowiednio 16% chorych vs 7% chorych p=0.005. Idealny obwód talii uzyskało odpowiednio 35% chorych vs 22% chorych w grupie chorych z CAD p=0.04 i 27% chorych vs 21% chorych z grupy ryzyka p=0.29.
Prawidłowo kontrolowane BP <140/90mmHg, dla chorych z cukrzycą <130/85mmHg osiągnęło 65% chorych w grupie interwencji i 55% w grupie kontrolnej w grupie chorych z CAD p=0.04 i 58% chorych vs 41% chorych w grupie chorych wysokiego ryzyka p=0.03. Nie było różnic w ilości chorych,którzy osiągnęli wymagany poziom Ch i LDL, z niższą częstością w ramieniu ambulatoryjnym. Prawidłowo kontrolowana cukrzyca jednakowo często w grupach, z tym że w grupie ambulatoryjnej odsetek chorych z prawidłowymi poziomami glikemii był wyższy.
W grupie chorych z CAD częściej stosowano leki przeciwpłytkowe, LBA i statyny w grupie interwencji, natomiast w grupie ambulatoryjnej częściej diuretyki, ACEI i statyny, ale odsetek chorych otrzymujący leki w tej grupie chorych był niski.