Pacjenci mieli wykonywany test obciążenia glukozą (OCTT-oral glucose tolerance test). Chorzy byli klasyfikowani do grupy cukrzyków, nieprawidłowej glikemii na czczo (IFT), nieprawidłowej tolerancji gluozy (IGT) i zdrowych. Klasyfikacja oparta była na definicji WHO: prawidłowy test OGTT- poziom glukozy na czczo <6.1 mmol/l po 2 godzinach po obciążeniu 75g glukozy w 200ml wody <7.8 mmol/l, nieprawidłowa glikemia na czczo (IFT) - >6.1.mmol/l ale <7.0 mmol/l i po 2 godzinach po obciążeniu < 7.8 mmol/l, nieprawidłowa tolerancja (IGT) - odpowiednio <7.0 mmol/l po 2 godzinach 7.8-11.0 mmol/l , cukrzyca >6.0mmol/l i po 2 godzinach >11.0 mmol/].

Chorych klasyfikowano do grupy nagłych przyjęć do szpitala n=2107 chorych i przyjmowanych w ramach wizyt kontrolnych n=2854 chorych.

Poziom glikemii na czczo wykonano u 2370(69%) chorych, zaś OGTT u 1920(56%) chorych. W grupie chorych przyjętych do szpitala z przyczyn nagłych u n=923 chorych wykonano OGTT stwierdzając u 389(42%) chorych prawidłowy poziom glikemii, u 39(4%) IFG, u 294(32%) IGT a u 201(22%) rozpoznano cukrzycę. W grupie wizyt planowych OGTT wykonano u 997 chorych stwierdzając u 489(49%) chorych prawidłowy poziom glikemii, u 50(5%) IFG, u 320(32%) IGT a u 141(14%) rozpoznano cukrzycę.

Porównując grupę wykazano, że rozpoznanie zaburzeń glikemii na podstawie poziomu glukozy na czczo stwierdzono jednie u 20% chorych, natomiast po wykonaniu OGTT poziom ten wzrósł do 60% chorych.

 

Przegląd ten wykazuje, że zaburzenia gospodarki glikemii jest częstszy niż to uważano u chorych z CHD. OGTT ułatwia rozpoznanie zaburzeń gospodarki i powinno być badaniem rutynowym. Wiedza o stanie glukometabolicznym pośród chorych z CHD ma wpływ na ich przyszłe leczenie jak również poważny wpływ na poźniejsze wyniki.