W migotaniu przedsionków (atrial fibrillation, AF) stosujemy leczenie farmakologiczne, rzadziej wykonując ablację czy leczenie chirurgiczne, celem przywrócenia rytmu zatokowego lub dążymy do kontroli rytmu komór. Bezpieczne i skuteczne utrzymanie rytmu zatokowego jest idealnym sposobem postępowania, jednak skuteczne leczenie jest szczególnie trudne u osób starszych z nawracającym lub utrwalonym AF. Z kolei utrzymanie optymalnej czynności komór jak wykazano w badaniu AFFIRM jest możliwe tylko u 65% leczonych chorych, gdyż często wymagane dawki leków, szczególnie BB i CCB nie są podawane ze względu na występujące objawy uboczne. Dronedaron jest nowym lekiem, niejodowanym benzofuranem, o właściwościach leku antyarytmicznego klasy I, II, III i IV. Stosowany w dawce 400 mg jest skuteczny w utrzymaniu rytmu zatokowego przez długi okres czasu. Stosowany u chorych z AF zwalnia czynność serca, jest dobrze tolerowany i nie obserwuje się działań proarytmicznych.

 

Ocena skuteczności dronedaronu w zwolnieniu rytmu serca u chorych z utrwalonym AF.

Grupę badaną stanowiło 174 chorych w wieku ≥ 21 lat , udokumentowanym objawowym utrwalonym AF, trwającym > 6 mies., u których nie rozważano wykonania kardiowersji. Czynność serca na początku badania była ≥ 80 bpm.

Randomizacja do grupy leczonej dronedaronem 400 mg dwa razy dziennie (n = 85 chorych) lub do grupy placebo (n = 89 chorych). U chorych nie przerywano dotychczasowego leczenia. Stosowanie leków zwalniających prace serca było dozwolone, ale pod ścisła kontrola lekarza leczącego. Leczenie tymi lekami nie przerywano przez pierwsze 2 tyg. leczenia. Ocena holterowska rytmu i test wysiłkowy na początku badania, po 14 dniach i po 4 mies. leczenia. Średni rytm serca określano z 24 godz. monitorowania holterowskiego. Obserwację przedłużano do 6 mies. celem oceny tolerancji leku.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: częstość rytmu serca po 2 tyg. leczenia dronedaronem.

Drugorzędowy punkt końcowy: zmiany częstości rytmu serca w czasie submaksymalnego i maksymalnego wysiłku fizycznego. Ocena bezpieczeństwa i tolerancji stosowanego leczenia.

Średni wiek chorych wyniósł 66 lat, mężczyźni stanowili 69% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 49% chorych, dusznicę bolesną u 17%, niewydolność serca u 40%, wady zastawkowe u 18%, kardiomiopatię rozstrzeniową u 10%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie leczonej dronedaronem obserwowano zwolnienie czynności serca w porównaniu do wartości wyjściowych o 11 bpm, natomiast w grupie placebo wzrost o 0,7 bpm, z różnica pomiędzy grupami o 11,7 bpm (p < 0,0001). W podgrupach chorych leczonych innymi lekami zwalniającymi czynność serca, różnica pomiędzy grupami w zwolnieniu czynności serca w przypadku stosowania BB wyniosła 14,9 bpm, digoksyny 11,5 bpm i CCB 5,1 bpm.

Po 4 mies. obserwacji utrzymywał się efekt zwolnienia rytmu w grupie leczonej dronedaronem istotnie statystycznie większy niż w grupie placebo (o 10,1 vs 1,3 bpm, p < 0,001).

Drugorzędowy punkt końcowy: w czasie próby wysiłkowej w czasie submaksymalnego wysiłku w grupie leczonej dronedaronem uzyskano zwolnienie czynności serca w porównaniu do próby przed leczeniem o 25,6 bpm w porównaniu z zwolnieniem o 2,2 bpm w grupie placebo (p < 0,0001). W czasie maksymalnego wysiłku odpowiednio o 27,4 vs 2,9 bpm (p < 0,0001). Zwolnienie czynności serca nie wiązało się z pogorszeniem tolerancji wysiłku.

Lek był dobrze tolerowana przez cały okres leczenia. Poważne objawu uboczne obserwowano u podobnego odsetka chorych w grupach.

 

Dronedaron powoduje zwolnienie czynności komór u chorych z utrwalonym migotaniem przedsionków, jest lekiem dobrze tolerowanym.