Chorzy randomizowani w stosunku 1:1 do postępowania inwazyjnego przezskórnego lub do leczenia chirurgicznego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: MACE (zgon, zawał, udar, rewaskularyzacja) po 30 dniach, po 1, 3 i 5 latach.

Drugorzędowy punkt końcowy: zawansowanie dusznicy i klasa czynnościowa w analogicznych okresach czasowych jak punkt pierwotny. Ocena rewaskularyzacji w badaniu scyntygraficznym po miesiącu i ocena kosztów leczenia

Pierwszorzędowy punkt końcowy: W grupie leczonej chirurgicznie było 26(11.5%chorych) zgonów, a w grupie leczonej inwazyjnie 16(7.1% chorych) p=0.182. Liczba chorych u których wystąpił zawał nie zakończony zgonem wyniósł 14(6.2%) chorych w grupie leczonej chirurgicznie i 6(2.8%) chorych leczonych inwazyjnie p=0.128. Rewaskularyzację wykonano u 17(7.2%) chorych z grupy leczonej chirurgicznie i 64(28.4%) chorych w grupie leczonej inwazyjnie p=0.0002. W grupie leczonej stentowaniem aż 66.6% chorych wymagało rewaskularyzacji w pierwszym roku obserwacji. 19 chorych z grupy PCI wymagało leczenia chirurgicznego w obserwacji 5-letniej. Liczba chorych bez ponownej rewaskularyzacji po 5 latach obserwacji wyniosła 92.4% chorych w grupie leczonej chirurgicznie vs 71.5% chorych w grupie leczonej inwazyjnie log rank p=0.00002. Liczba chorych wolna od zdarzeń sercowo-naczyniowych (zgon, zawał, rewaskularyzacja) wyniosła w grupie leczonej CABG 76.4% vs 65.3% chorych leczonych inwazyjnie p=0.019.

Drugorzędowy punkt końcowy: Objawy dusznicy bolesnej nie wystąpiły po 1, 2, 3, 4 i 5 latach odpowiednio w grupie leczonej CABG vs PCI 92% vs 85% p=0.03, 94% vs 95% p=0.11, 98% vs 93% p=0.03, 93 vs 98% p<0.01 i 82% vs 86% p≤1.

 

W obserwacji 5-letniej żadna z procedur postępowania nie przynosiła większych korzyści w wynikach klinicznych, jakkolwiek chorzy po CABG mieli mniejszą ilość ponownych rewaskularyzacji.