Grupę badaną stanowiło 343 chorych z pojedynczą zmianą de novo w naczyniu natywnym, którym wszczepiono stenty o średnicy 2,25, 2,5, 3 i 3,5 mm oraz długości 18, 24 i 30 mm.

Randomizacja chorych do grupy, w której implantowano stent pokryty zotarolimusem (stent ENDEAVOR) (n = 178), lub do grupy, w której wszczepiano stent kobaltowo-chromowy (stent DRIVER) (n = 165). Wszyscy chorzy otrzymali 75 mg ASA i 300 mg klopidogrelu w dawce nasycającej. W czasie zabiegu podawano UFH pod kontrolą czasu ACT > 250 s lub 200–250 s przy stosowaniu antagonistów receptora GP IIb/IIIa. Wszystkim chorym wykonano predylatację zmiany przed wszczepieniem stentu. Oceny klinicznej dokonywano po 6 i 9 mies., a następnie co roku przez 5 lat. Ocenę angiograficzną i IVUS przeprowadzono po 8 mies. Drugorzędowy złożony punkt końcowy: ocena parametrów IVUS po 8 mies.

Średni wiek chorych wynosił 61 lat, mężczyźni stanowili 78% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 69% chorych, przebyty zawał u 40%, cukrzycę u 17%, hiperlipidemię u 82%. Palacze – 35% badanych, średni BMI – 30 kg/m², średnia wartość BP – 133/79 mm Hg.
Średnia długość zmiany wynosiła 14,4 mm, średni wymiar stentu – 3,1 mm, minimalny wymiar światła w stencie – 2,68 mm, średni wymiar stenozy w stencie po zabiegu – 5,0%. Badanie kontrolne IVUS po 8 mies. przeprowadzono u 82% chorych.
Drugorzędowy punkt końcowy: na początku badania parametry IVUS były porównywalne w grupach. Po 8 mies. minimalna powierzchnia światła w segmencie była istotnie statystycznie większa w grupie z implantowanym ZES i wyniosła 6,20 ± 1,81 vs 5,29 ± 1,94 mm³/mm (p < 0,001), a minimalny wymiar powierzchni – 4,93 ± 1,62 vs 3,99 ± 1,74 mm² (p < 0,001). Powierzchnia zajmowana przez neointimę była również istotnie statystycznie mniejsza w grupie z implantowanym ZES: 1,34 ± 0,84 mm³/mm w porównaniu z grupą z implantowanym BMS: 2,28 ± 1,67 mm³/mm (p < 0,001). Procentowa objętość neointimy wyniosła 17,6 ± 10,0% w grupie z implantowanym ZES vs 29,4 ± 17,2% w grupie z implantowanym BMS (p < 0,001). Również maksymalna procentowa objętość neointimy była mniejsza w grupie z implantowanym ZES: 32,9 ± 13,0% vs 47,6 ± 18,6% (p < 0,001). Oba parametry umiarkowanie korelowały z późną utratą światła w stencie w ocenie angiograficznej (r = 0,68; p < 0,001 dla procentowej objętości neointimy i r = 0,70; p < 0,001 dla maksymalnej procentowej objętości neointimy).
Średni wymiar powierzchni naczynia, wymiar blaszki miażdżycowej i powierzchni światła naczynia mierzony w proksymalnej i dystalnej części stentu (stent implantowano z marginesami obejmującymi niezmienione odcinki naczynia) nie różnił się pomiędzy grupami.
W grupie z implantowanym ZES niecałkowite dopasowanie stentu do naczynia stwierdzono u 16,5% chorych, a w grupie z implantowanym BMS u 15,5% (p = 0,87).