Zmiana stylu życia i włączenie o leczenia statyn powoduje zmniejszenie stężenia LDL i obniżenie ryzyka choroby wieńcowej, to jednak znaczna cześć chorych nie osiąga zalecanych docelowych stężeń LDL. Dodanie ezetimibu do stosowanych statyn w większym stopniu obniża stężenie LDL w porównaniu z monoterapią statynami, co wykazano w badaniach randomizowanych.

 

Ocena skuteczności ezetimibu stosowano razem z atorwastatyną w dawce 20 mg w porównaniu do podwojonej dawki atorwastatyny stosowanej w monoterapii u chorych z hipercholesterolemią i umiarkowanym ryzykiem choroby wieńcowej, którzy nie osiągnęli zalecanego stężenia LDL < 100 mg/dl według NCEP ATP III (National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III) po stosowaniu dawki 20 mg atorwastatyny.

Grupę badaną stanowiło 196 chorych w wieku pomiędzy 18 a 79 lat z umiarkowanym ryzykiem choroby wieńcowej, stężeniem LDL pomiędzy 100 a 160 mg/dl, TG ≤ 350 mg/dl. Chorzy stosowali w okresie co najmniej 6 tyg. przed włączeniem do badania statyny w dawce; atorwastatynę 10 mg dziennie, simwastatynę 10-40 mg dziennie, rosuwastatynę 5-10 mg dziennie, prawastatynę 10-40 mg dziennie, fluwastatynę 20-80 mg dziennie, lowastatynę 10-80 mg dziennie, lub ezetimib 10 mg dziennie lub ezetimib w połączeniu z 10 mg prawastatyny dziennie, 20-40 mg fluwastatyny dziennie lub 10-20 mg lowastatyny dziennie.

Randomizacja po 2 tyg. stosowania atorwastatyny w dawce 20 mg dziennie do grupy leczonej 10 mg ezetimibu i 20 mg atorwastatyny (n = 98 chorych) lub do grupy leczonej 40 mg atorwastatyny (n = 98 chorych).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: procentowa zmiana stężenia LDL po 6 tyg. leczenia.

Drugorzędowy punkt końcowy: odsetek chorych którzy osiągnęli docelowe wartości LDL, zmiany w innych parametrach lipidogramu i CRP, ocena podgrup badania.

Średni wiek chorych wyniósł 57 lat, mężczyźni stanowili 55% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 90% chorych, zespół metaboliczny u 49%. Dwa lub więcej czynników ryzyka z 10-20% ryzykiem rozwoju choroby wieńcowej w okresie 10lat – 96% chorych. Palacze – 31% badanych. BMI ≥ 30 kg/m² u 33% chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: leczenie skojarzone 10 mg ezetimibu i 20 mg atorwastatyny w istotnie statystycznie większym stopniu powoduje redukcję stężenia LDL w porównaniu z podwojoną dawkę atorwastatyny. Redukcją stężenie LDL wyniosła 31 vs 11% odpowiednio w grupach, z różnicą pomiędzy grupami wynoszącą 20% (p < 0,001).

Drugorzędowy punkt końcowy: w grupie otrzymującej 10 mg ezetimibu i 20 mg atorwastatyny docelowe wartości LDL stwierdzono u 84% chorych, w grupie otrzymującej 40 mg atorwastatyny u 49% chorych (p < 0,001). Również w grupie otrzymującej leczenie skojarzone obserwowano istotnie statycznie lepsze parametry lipidogramu w porównaniu do grupy leczonej sama atorwastatyna. Nie wykazano różnic w stężeniu HDL, TG i ApoA-1. Stężenie CRP było porównywalne pomiędzy grupami na zakończenie badania.

Korzyść z leczenia skojarzonego obserwowano we wszystkich podgrupach badania obejmujących; płeć, wiek (< 65 lub ≥ 65 lat), rasę, region badania (US lub inny kraj), BMI, zespół metaboliczny (stwierdzony lub bez zespołu), wyjściowe stężenie LDL (≥ 100 i < 130 mg/dl oraz ≥ 130 i < 160 mg/dl), HDL (< 40 lub ≥ 40 mg/dl dla mężczyzn i < 50 lub ≥ 50 mg/dl dla kobiet) i TG (< 150 lub ≥ 150 mg/dl).

Leczenie skojarzone jak i monoterapia atorwastatyną były dobrze tolerowane przez chorych. Wzrost stężenia ALT 3 razy powyżej górnej granicy normy obserwowano u 1 chorego leczonego ezetimibem i atorwastatyną i u 2 chorych leczonych atorwastatyną.

Leczenie skojarzone ezetimibem w dawce 10 mg i atorwastatyną w dawce 20 mg jest dobrze tolerowane i wiąże się z większym obniżeniem stężenia lipidów w porównaniu z podwojoną dawką atorwastatyny do 40 mg dziennie u chorych z hipercholesterolemią i umiarkowanym ryzykiem rozwoju choroby wieńcowej.