W mieszanej dyslipidemii w której obserwujemy obok niskiego stężenia HDL, podwyższone stężenie LDL i TG, skuteczną strategią postępowania jest stosowanie statyn z fibratami z zastrzeżeniem, że leczenie to wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia objawów ubocznych ze strony układu mięśniowego. ABT-335 jest pochodną cholinową kwasu fenofibrowego, która w przewodzie pokarmowym dysocjuje do wolnego kwasu fenofibrowego. Fenofibrat, który jest estem kwasu fenofibrowego, po absorpcji w jelitach podlega metabolizmowi do aktywnego metabolitu – kwasu fenofibrowego .

 

Porównanie skuteczności leczenia ABT-335 z simwastatyną w porównaniu z monoterapią tymi lekami u chorych z mieszaną dyslipidemią.

Grupę badaną stanowiło 657 chorych w wieku ≥ 18 lat, z mieszaną dyslipidemią i stężeniem HDL < 40 mg/dl u mężczyzn i < 50 mg/dl w kobiet, TG ≥ 150 mg/dl i LDL ≥ 130 mg/dl.

Randomizacja po 6 tyg. okresie odstawienia leków obniżających stężenie lipidów do grupy otrzymującej ABT-335 w dawce 135 mg (n = 119 chorych), grupy otrzymującej simwastatynę w dawce 20 mg dziennie (n = 121 chorych), 40 mg (n = 119 chorych) lub 80 mg (n = 60 chorych), lub do grupy otrzymującej ABT-335 i 20 mg simwastatyny (n = 120 chorych) lub ABT-335 i 40 mg simwastatyny (n = 118 chorych).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: procentowa zmiana stężenie HDL, TG i LDL po 12 tyg. leczenia.

Drugorzędowy punkt końcowy: procentowa zmiana stężenie non-HDL, VLDL, cholesterolu, apo B i CRP po 12 tyg. leczenia.

Średni wiek chorych wyniósł 55 lat, mężczyźni stanowili 49% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 54% chorych, dusznicę bolesną u 7%, cukrzycę u 24%, otyłość u 26%, zespół metaboliczny u 64%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: łączne leczenie ABT-335 i 20 mg simwastatyny wiązało się z istotnym statystycznie większym wzrostem stężenia HDL, w porównaniu z monoterapią simwastatyną (17,8 vs 7,2%, p < 0,001), oraz istotnym statystycznie większą redukcją stężenia TG w porównaniu z leczeniem simwastatyną w monoterapii (37,4 vs 14,2%, p < 0,001), oraz stężenia LDL w porównaniu z leczeniem ABT-335 w monoterapii (24,0 vs 4,0%, p < 0,001). Podobne różnice obserwowano przy porównaniu leczenia skojarzonego z monoterapią w przypadku stosowania simwastatyny w dawce 40 mg. W podgrupie chorych leczonych simwastatyną w dawce 80 mg wzrost stężenia HDL wyniósł 6,8%, a redukcja TG wyniosła 20,2%, LDL – 40,8%. Grupa ta nie była porównywana z innymi grupami.

Drugorzędowy punkt końcowy: leczenie skojarzone ABT-335 i simwastatyną w dawce 20 mg spowodowało istotna statystycznie redukcję stężenia non-HDL w porównaniu z monoterapią ABT-335 (p < 0,001), a VLDL (p < 0,001), cholesterolu (p = 0,012) i apo B (p = 0,001) w porównaniu z monoterapią simwastatyną. Leczenia skojarzone ABT-355 i simwastatyną w dawce 40 mg było skuteczniejsze w redukcji stężenia non-HDL w porównaniu z monoterapią ABT-355 (p < 0,001), a przypadku VLDL w porównaniu z monoterapia simwastatyną (p = 0,005).

Objawy uboczne obserwowano z podobną częstością w grupach. Bóle mięśniowe zgłaszało 4% chorych i tylko w 4 przypadkach przerwano leczenie z tego powodu. Wzrost stężenia markerów uszkodzenia wątroby obserwowano u 5 chorych w grupie otrzymującej ABT-355 i u 1 chorego otrzymującego 80 mg simwastatyny.

Leczenia skojarzone ABT-355 i simwastatyna jest skuteczniejsze w poprawie lipidogramu u chorych z mieszaną dyslipidemią z podobnym profilem bezpieczeństwa w porównaniu z monoterapią tymi lekami.