Zablokowanie płytek inhibitorem receptora GP IIb/IIIa poprawia wyniki leczenia po zabiegach angioplastyki wieńcowej. Przypuszcza się, że w zaburzeniach krzepnięcia obserwowanych u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (ST segment elevation myocardial infarction, STEMI), większe dawki lub podawanie dowieńcowe inhibitora receptora GP IIb/IIIa mogą zwiększyć stopień zahamowania płytek.

Ocena zahamowania płytek po dowieńcowym lub dożylnym podaniu abciximabu, w wysokiej lub typowej dawce u chorych ze STEMI.

Grupę badaną stanowiło 105 chorych w wieku ≥18 lat, z objawami niedokrwiennymi trwającymi <6 godzin. W EKG stwierdzono uniesienie odcinka ST charakterystyczne dla zawału ściany przedniej, tylnej, dolnej lub LBBB. Do badania nie włączano chorych we wstrząsie kardiogennym, z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, po przebytym zawale serca.

Randomizacja do grupy, w której bolus abciximabu podawano dowieńcowo (n=53) lub dożylnie (n=52), w dawce wysokiej (n=50) lub standardowej (n=55). Abciximab podawano w dawce standardowej 0,25 mg/kg lub w dawce ≥30 mg/kg, a następnie w obu grupach lek podawano we wlewie ciągłym w dawce 0,125 µg/kg/min przez 12 godzin. Wszyscy chorzy otrzymywali ASA w dawce 325 mg dziennie i klopidogrel w dawce 600 mg. Dowieńcowy bolus abciximabu stosowano po przejściu zmiany prowadnikiem agioplastycznym. Po zabiegu zalecano przewlekłe stosowanie ASA w dawce 80 mg dziennie i klopidogrel w dawce 75 mg dziennie przez 12 miesięcy. Agregację płytek oznaczano bezpośrednio przed zabiegiem, po 10 minutach i po 6 godzinach. Kontrolne badania po 30 dniach, po 3, 6 i 12 miesiącach. Kontrolne badanie angiograficzne po 6 miesiącach.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: średnia liczba zahamowanych płytek 10 minut od podania abciximabu w bolusie.

Drugorzędowy punkt końcowy: średnia liczba zahamowanych płytek po 6 godzinach od podania abciximabu w bolusie.

Średni wiek chorych wynosił 59 lat, 80% badanych stanowili mężczyźni. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 44% chorych, przebyty zawał u 14%, przebytą PCI u 9%, cukrzycę u 9%, hiperlipidemię u 48%. Palacze – 74% badanych. Średnia wartość BP – 141/74 mmHg.

Średni czas od początku objawów do przyjęcia do szpitala wynosił 177 min, od przyjęcia do rozprężenia balonu – 90 min. U około 40% chorych użyto trombektom, a u większości implantowano stent pokryty sirolimusem.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zahamowanie ≥95% płytek obserwowano u 53 chorych w grupie, w której abciximab podawano dowieńcowo i u 54 chorych w grupie, w której podawano lek dożylnie (p=1,0). U 65 chorych z grupy otrzymującej wysoką dawkę leku stwierdzono maksymalne zahamowanie płytek, a w grupie dawki standardowej – u 51 chorych (p=0,70)

Drugorzędowy punkt końcowy: w grupach otrzymujących lek dowieńcowo lub dożylnie średnie zahamowanie płytek było podobne po 10 minutach (p=0,47) i po 6 godzinach (p=0,16), podobnie jak w grupie otrzymującej lek w dużej lub standardowej dawce (p=0,32 dla 10 minut i p=0,95 dla 6 godzin).

Wielkość masy zawału oceniana w MRI była podobna w poszczególnych grupach chorych. Duże krwawienia zaobserwowano u 4 chorych. Po 12 miesiącach zmarł jeden chory, u jednego chorego doszło do zakrzepicy w stencie z obrazem zawału serca, a u 2 chorych wykonano ponowną rewaskularyzację z powodu objawów niedokrwienia.

 

Podanie abciximabu w bolusie, w wysokiej dawce lub dowieńcowo, nie wiąże się z większym zahamowaniem czynności płytek niż przy stosowaniu dawki standardowej lub podawanej dożylnie u chorych kierowanych do PCI z powodu STEMI