Porównanie wyników badań dotyczących implantacji stentu pokrytego rapamycyną nie różnicowało chorych w grupach. Zgon lub zawał niezakończony zgonem obserwowano w grupie z implantowanym BMS u 0,9% chorych i u 1,7% chorych w grupie z wszczepionym SES (p = 0,88) w obserwacji 6–9-miesięcznej. Po roku odpowiednio grupie z implantowanym BMS u 1,4% chorych i u 2,3% chorych z implantowanym SES (p = 0,30). Po 2 latach u 2,0% vs 3,7% chorych w grupach (RR 1,46, p = 0,09) i po 3 latach w grupie z implantowanym BMS u 4,0% chorych, i u 6,0% chorych w grupie z implantowanym SES (RR 1,33, p = 0,06).
Wyniki badań dotyczących wszczepienia stentu pokrytego paklitakselem również nie różnicowały chorych w grupach w poszczególnych okresach. Zgon lub zawał niezakończony zgonem wystąpił u 1,5% chorych w grupie z implantowanym BMS i u 1,6% chorych w grupie z wszczepionym PES (p = 0,88) w obserwacji 6–9-miesięcznej. Po roku odpowiednio w grupie z implantowanym BMS u 1,6% chorych, i u 1,7% chorych w grupie z implantowanym PES (p = 0,80). Po 2 latach u 2,8 vs 2,6% chorych (p = 0,78) i po 3 latach u 3,1 vs 3,5% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,60).
W badaniach obejmujących tylko obserwacje 3- i 4-letnie liczbę poważnych zdarzeń sercowych (zgon, zawał niezakończony zgonem) obserwowano u 3,9% chorych w grupie z implantowanym BMS i u 6,3% chorych w grupie z implantowanym SES (RR 1,38; p = 0,03). W grupie z implantowanym PES zdarzenia niepożądane wystąpiły u 2,6% chorych, a w grupie z implantowanym BMS u 2,3% chorych (RR 1,16; p = 0,68).
Wnioski
Metaanaliza badań z randomizacją z udziałem chorych kierowanych do PCI w przebiegu zmiany de novo w naczyniu wieńcowym jest związana ze znaczącym wzrostem zgonów i zawałów (odpowiednik zakrzepicy w stencie) w obserwacji 3-letniej w grupie z implantowanym stentem pokrytym sirolimusem w porównaniu z grupą z implantowanym stentem metalowym. Nie obserwuje się natomiast różnicy w grupie chorych, którym wszczepiono stent pokryty paklitakselem.
drukuj
