»Strona główna » Baza badań klinicznych trialBase.pl » DIRAMI

trialBase.pl

Konsultacja naukowa streszczeń badań klinicznych: dr n. med. Krzysztof Stępień
Akronim
0-9   A   B   C   D   E   F   G   H   I   J   K   L   M   N   O   P   Q   R   S   T   U   W   V   X   Y   Z  
Wybierz według
Rok publikacji:
Schorzenie:
Leczenie:
Ogłoszenie wyników
Ogłoszenie wyników:
DIRAMI
Direct Stenting In Acute Myocardial Infarction
Liczba badanych: n=217
Czas obserwacji: 5 lat
Rok publikacji: 2007
Typ badania:
retrospektywne
nie
prospektywne
tak
randomizowane
tak
próba otwarta
nie
próba pojedynczo ślepa
nie
próba podwójnie ślepa
nie
z grupą placebo
nie
z grupą kontrolną
nie
jednoośrodkowe
tak
dwuośrodkowe
nie
wieloośrodkowe
nie
grupy naprzemienne
nie
grupy równoległe
nie
inne
nie
Cel badania:
Wstęp
Bezpośrednie stentowanie zmian u chorych ze świeżym zawałem serca (acute myocardial infarction, AMI) jest procedurą bezpieczną i skuteczną, co wykazano w kilku badaniach w wyselekcjonowanych grupach. Korzyści z bezpośredniego stentowania w dłuższym okresie czasu nie są określone.
 
Cel badania
Ocena kliniczna i angiograficzna długoterminowych wyników leczenia bezpośrednim stentowaniem w porównaniu ze stentowaniem poprzedzonym plastyką balonową zmiany u chorych z AMI.
Kryteria włączenia:
Grupę badaną stanowiło 217 chorych w wieku > 18 lat, z bólem w klatce piersiowej trwającym > 20 min, z uniesieniem odcinka ST ≥ 1 mV w co najmniej 2 sąsiadujących odprowadzeniach lub z niediagnostycznym EKG, ale ze zwiększonymi stężeniami markerów uszkodzenia serca, przyjętych do leczenia do 12 godz. od wystąpienia początkowych objawów lub 12–24 godz. w przypadku przedłużania się bólu niedokrwiennego.
Metodyka:
Randomizacja chorych do grupy bezpośredniego stentowania zmiany (n = 110) lub do grupy, w której stentowanie poprzedzone było plastyką balonową zmiany (n = 107). Wszyscy chorzy otrzymywali ASA (300–500 mg doustnie) i UFH w dawce nasycającej 5000 U z dodatkowym podawaniem w zależności od ACT. Zakładano implantację 1 stentu, rozprężanego pod ciśnieniem ≥ 12 i ≤ 16 atm. W przypadku plastyki zmiany dobierano balon do wymiaru światła 1:1. Chorym, u których implantowano stent, po zabiegu podawano ASA 150 mg dziennie i tiklopidynę 250 mg 2 razy dziennie przez 8 tyg. Kontrolne badanie angiograficzne wykonywano po roku, a kontrolne badanie kliniczne po 5 latach.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: klinicznie poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (major adverse cardiac events, MACE), zgon, zawał, ponowna rewaskularyzacja (target lesion revascularization, TLR) w czasie pobytu szpitalnego, liczba okluzji odgałęzień (o wymiarze ≥ 1 mm) i zakrzepicy w stencie.
Drugorzędowy punkt końcowy: MACE do 5 lat obserwacji, ocena angiograficzna.
Wyniki
Średni wiek chorych wynosił 56,5 roku, mężczyźni stanowili 79% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 47% chorych, przebyty zawał u 16%, przebyte PCI u 5%, cukrzycę u 17%. Palacze – 67% badanych. Zawał serca z uniesieniem odcinka ST u 96% chorych, bez uniesienia u 4%. Zaopatrywana zmiana w tętnicy przedniej zstępującej występowała u 44% chorych, w okalającej u 11% i w prawej tętnicy wieńcowej u 45%. Choroba wielonaczyniowa została stwierdzona u 45% chorych. Technicznie zabieg był skuteczny u większości chorych. W grupie randomizowanej do stentowania bezpośredniego u 12% chorych wykonano predylatację zmiany. Czas trwania zabiegu wynosił 59 min w grupie stentowania bezpośredniego i 72 min w grupie predylatacji (p < 0,001).
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w czasie leczenia szpitalnego MACE wystąpiły u podobnej liczby chorych w grupach. Odnotowano zgon 2 chorych w grupie predylatacji, zawał u 1 chorego w grupie stentowania bezpośredniego. TLR wykonano u 3 chorych w grupie stentowania bezpośredniego i u 2 chorych w grupie predylatacji. Zakrzepicę w stencie stwierdzono u 2 vs 1 chorego, poważne krwawienia u 2 vs 4 chorych, a okluzję odgałęzień u 3 vs 4 chorych odpowiednio w grupach.
Drugorzędowy punkt końcowy: po 5 latach zmarło 10 chorych w grupie stentowania bezpośredniego i 14 chorych w grupie predylatacji (p = 0,35), zawał odnotowano u 8 vs 7 chorych (p = 0,83), a TLR wykonano u 34 vs 25 chorych (p = 0,21).
W kontrolnym badaniu angiograficznym wykonanym po roku u 186 chorych minimalny wymiar światła była większy w grupie predylatacji, a późna utrata światła większa w grupie stentowania bezpośredniego, ale różnice nie były istotne statystycznie. Natomiast stenoza w stencie oceniana jako procent wymiaru światła była większa i istotna statystycznie w grupie bezpośredniego stentowania 42,0 ± 25,1% vs 34,6 ± 20,8% (p = 0,03), również liczba chorych z ponowną restenozą w stencie była większa w grupie stentowania bezpośredniego: 30 vs 16% chorych (p = 0,024).
 
Wnioski
Chociaż 5-letnie wyniki kliniczne nie różnią się pomiędzy grupami, to stentowanie bezpośrednie jest związane z wyższym odsetkiem restenozy w stencie po roku od zabiegu. Nie zaleca się wykonywania bezpośredniego stentowania u wszystkich chorych z AMI.
Stan chorobowy:
CHD / ozw / z uniesieniem ST
Leczenie:
PTCA
stenty
Piśmiennictwo:
Gasior M, Gierlotka M, Lekston A, Wilczek K, Zebik T, Hawranek M, Wojnar R, Szkodzinski J, Piegza J, Dyrbus K, Kalarus Z, Zembala M, Polonski L. Comparison of Outcomes of Direct Stenting Versus Stenting After Balloon Predilation in Patients With Acute Myocardial Infarction (DIRAMI). Am J Cardiol. 2007 Sep 1, 100(5), 798-805. [PMID]: 17719323.
Opracował: dr n. med. Krzysztof Stępień
Podpisujemy się pod zasadami HONcode.
Sprawdź tutaj.
Działania Fundacji Instytut Aterotrombozy
wspierane są grantem edukacyjnym
SANOFI
Współpraca:
casusMEDICAL
Technologia: