Średni wiek chorych wynosił 55 lat, mężczyźni stanowili 61% badanych. Średni BMI – 28 kg/m2, średnie stężenie cholesterolu – 196 mg/dl, LDL – 121 mg/dl, TG – 140 mg/dl i glukozy – 88 mg/dl.
W ciągu pierwszych 6 mies. RDS uległ obniżeniu w obu grupach chorych, lecz obniżenie to było istotnie statystycznie większe w grupie otrzymującej walsartan (p = 0,03). W grupie placebo RDS uległ obniżeniu od wartości 9,0 ± 2,1 do 6,8 ± 2,6 (p < 0,0001), a w grupie leczonej walsartanem od 8,6 ± 2,4 do 5,5 ± 2,5 (p < 0,0001). W okresie pomiędzy 6. a 12. mies. obserwowano w grupie placebo (przez ostatnie 6 mies. leczenia walsartanem) istotne statystycznie obniżenie RDS do wartości 5,1 ± 2,7 (p < 0,0001), natomiast w grupie leczonej walsartanem dalsze obniżenie RDS było umiarkowane, z obniżeniem wartości do 5,0 ± 2,5 (p = 0,01).
W poszczególnych składowych RDS największe różnice dotyczyły wartości SBP i DBP zarówno w grupie placebo, jak i leczonej walsartanem po 6, jak również po 12 mies.(p < 0,0001 dla wszystkich, p < 0,05 dla DBP w 6-miesięcznej obserwacji w grupie placebo w porównaniu z wartościami wyjściowymi). Po 6 mies. elastyczność małych naczyń wzrosła w grupie placebo o 9% (p = 0,38) i o 57% w grupie leczonej (p < 0,0001), z istotną statystycznie różnicą pomiędzy grupami (p < 0,01). Po 12 mies. obserwowano dalszy wzrost elastyczności zarówno w grupie placebo (wzrost o 30% w porównaniu z wartością wyjściową), jak i w grupie leczonej (wzrost o 77% w porównaniu z wartością wyjściową), z utrzymaniem istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupami (p < 0,02). W grupie leczonej po 12 mies. obserwowano istotny statystycznie spadek indeksu masy lewej komory (p < 0,05).
Wnioski
Walsartan może spowolnić progresję i/lub odwrócić chorobę sercowo-naczyniową we wczesnym okresie u chorych bezobjawowych wysokiego ryzyka z wysokimi prawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego (prehypertension) lub kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.
drukuj
