Osoby starsze nie są zazwyczaj włączane do badań klinicznych, stąd też wiedza na temat znaczenia prewencji i farmakoterapii chorób sercowo-naczyniowych w tej grupie wiekowej jest ograniczona.

Cel badania
Ocena znaczenia prewencji chorób sercowo-naczyniowych u chorych w wieku co najmniej 75 lat.

Grupę badaną stanowiło 400 osób zamieszkujących w domu między 75. a 90. rokiem życia, z chorobami sercowo-naczyniowymi: przebyty zawał, choroba wieńcowa, przebyty udar lub przejściowe zaburzenie ukrwienia mózgu, choroba naczyń obwodowych.

Randomizacja do grupy, w której stosowano leczenie zgodnie z zaleceniami europejskich towarzystw naukowych ( n = 199 chorych) lub do grupy kontrolnej, w której badani pozostawali pod opieką lekarzy rodzinnych ( n = 201 chorych).

Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy: zawał, leczenie szpitalne z powodu niewydolności serca, zdarzenia naczyniowe mózgu i zgony sercowo-naczyniowe. Wszystkie zgony klasyfikowano jako wieńcowe, inne naczyniowe, na tle nowotworowym lub inne.

Średni wiek chorych wyniósł 80 lat, mężczyźni stanowili 45% badanych. Dusznicę bolesną stwierdzono u 82% chorych, przebyty zawał u 41%, niewydolność serca u 36%, cukrzycę typu 2 u 18%, incydenty mózgowe u 36%, chorobę naczyń obwodowych u 14%. Palacze – 6% badanych. Średnia wartość – BMI 27kg/m². Średnia wartość – BP 150/74 mm Hg. MMSE (mini mental state examination) < 24 punktów – 14% chorych.

Na początku badania rozkład stosowanych leków w poszczególnych grupach był podobny z wyjątkiem leków moczopędnych, których więcej stosowano w grupie interwencyjnej 35,7% chorych vs 26,4% chorych w grupie kontrolnej (p = 0,04). Po 3 latach chorzy w grupie interwencyjnej częściej stosowali BB (p = 0,02), ACEI (p < 0,001), ARB (p = 0,007), nitraty (p = 0,02), diuretyki (p = 0,005) i statyny (p < 0,0001). W badaniach dodatkowych w grupie chorych leczonych zgodnie z zaleceniami stwierdzono istotnie niższe stężenie cholesterolu ogólnego(4,25 ± 0,69 mmol/l vs 5,03 ± 0,88 mmol/l w grupie kontrolnej, p < 0,001), stężenie LDL (2,05 ± 0,61 mmol/l vs 2,78 ± 0,74 mmol/l; w tym stężenie LDL < 2,5 mmol/l miało 81,3% vs 35,9% chorych z grupy kontrolnej, p < 0,001). Uzyskano niższe wartości SBP (146 mm Hg) w grupie leczonej w porównaniu z grupą kontrolną (153 mm Hg, p = 0,005) i niższe wartości DBP (72 mm Hg vs 76 mm Hg, p = 0,009).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: niepożądane zdarzenia sercowo-naczyniowe obserwowano u podobnej liczby chorych w grupach – u 52 badanych w grupie leczonej zgodnie z zaleceniami i u 53 badanych w grupie kontrolnej (HR 0,99; 95% CI 0,70-1,40). Również liczba zgonów była podobna – 36 badanych vs 35 badanych odpowiednio w grupach (HR 1,04; 95% CI0,66-1,63).

Stosowanie terapii zgodnej z zaleceniami opartymi na wynikach badań klinicznych u chorych > 75. roku życia ze współistniejącymi czynnikami ryzyka jest możliwa i bezpieczna. Działanie to jednak nie przynosi wymiernych korzyści klinicznych pomimo lepszych wyników laboratoryjnych i niższych wartości ciśnienia tętniczego w porównaniu z grupą leczoną przez lekarzy rodzinnych.