Cel badania
Ocena bezpieczeństwa po implantacji stentu pokrytego sirolimusem u chorych (sirolimus eluting stent, SES) na podstawie danych uzyskanych z czterech badań z randomizacją.

Choroba jednego naczynia występowała u 61% chorych, dwóch naczyń u 26%, trzech naczyń u 13%. Zmiany złożone typu C wg ACC/AHA stwierdzono u 22,5% chorych w grupie z implantowanym SES i 18,5% chorych w grupie z implantowanym BMS (p = 0,04). Średni wymiar naczynia wynosił 2,7 mm, średnia długość zmiany 13 mm.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie z implantowanym SES zmarło 57 (6,7%) chorych, 46 (5,4%) chorych w grupie z implantowanym BMS (HR 1,24; 95% CI 0,84–1,83; p = 0,28).
Drugorzędowy punkt końcowy: liczba zgonów z przyczyn sercowych była wyższa również w grupie z implantowanym SES, ale różnica była nieistotna statystycznie w porównaniu z grupą z implantowanym BMS, 3,5 vs 2,7% chorych (HR 1,26; 95% CI 0,73–2,18; p = 0,40). Zgony z przyczyn pozasercowych podobnie: 3,3 vs 2,8% chorych odpowiednio w grupach (HR 1,22; 95% CI 0,70–2,11; p = 0,49). Odsetek chorych, u których rozpoznano zawał serca, wynosił 6,4% w grupie z implantowanym SES i 6,2% w grupie z implantowanym BMS (HR 1,03; p = 0,86). Zgon z każdej przyczyny i zawał Q u 8,2 vs 6,5% chorych (HR 1,28; 95% CI 0,90–1,82; p = 0,17), zgony i każdy typ zawału u 11,6 vs 10,5% chorych w grupach z implantowanym SES vs BMS (HR 1,11; 95% CI 0,83–1,47; p = 0,48). Nie obserwowano zakrzepicy ostrej w stencie, a zakrzepica podostra wystąpiła u 3 chorych w grupie z implantowanym SES i u 11 chorych w grupie z implantowanym BMS (HR 0,18; 95% CI 0,04–0,81; p = 0,03). Łącznie liczba wszystkich przypadków zakrzepicy wyniosła 30 (3,6%) vs 28 (3,3%) (HR 1,07; 95% CI 0,64–1,79; p = 0,80).
W podgrupie chorych na cukrzycę przeżycie 4-letnie w grupie z implantowanym SES było istotnie statystycznie niższe w porównaniu z grupą z implantowanym BMS: 87,8 vs 95,6% chorych (HR 2,90; 95% CI 1,38–6,10; p = 0,008). W podgrupie chorych bez cukrzycy nie wykazano różnic pomiędzy grupami.