DANSUK jest częścią dużego programu badawczego DANREHAB, w którym udział biorą chorzy z nieprawidłową gospodarką węglowodanową. W omawianym badaniu oceniono wyniki intensywnego leczenia, obejmującego zarówno zmiany zachowania, jak i intensywne leczenie farmakologiczne u chorych na choroby sercowo-naczyniowe i z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej.

Ocena korzyści wynikających z intensywnego leczenia farmakologicznego u chorych na choroby sercowo-naczyniowe i z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej w porównaniu z tradycyjnym sposobem postępowania.

Średni wiek chorych wynosił 64 lata, mężczyźni stanowili 65% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 71% chorych, dusznicę bolesną u 67%, przebyty zawał u 20%, przebytą rewaskularyzację u 50%, niewydolność serca u 7%, hiperlipidemię u 79%. Średnia wartość BMI w grupie z IGT – 27,5 kg/m², w grupie osób bez cukrzycy – 34 kg/m².
Chorzy wysokiego ryzyka stanowili 26% badanych.

 

Po roku leczenia wartość SBP w grupie IGT uległa obniżeniu o 1,3 ± 24 mm Hg w grupie leczonej konwencjonalnie i o 1,7 ± 15 mm Hg w grupie leczonej intensywnie (p < 0,06 w porównaniu z wartościami wyjściowymi i z grupą leczoną konwencjonalnie). DBP odpowiednio zmieniło się o 0,9 ± 11 mm Hg vs –1,9 ± 8 mm Hg (p < 0,06 w porównaniu z wartościami wyjściowymi i grupą leczoną konwencjonalnie). W grupie osób z cukrzycą obniżenie SBP wyniosło 0,8 ± 16 mm Hg w grupie leczonej typowo vs 8,4 ± 15 mm Hg w grupie leczonej intensywnie (p < 0,05 w porównaniu z grupą leczoną typowo i p < 0,01 w porównaniu z wartościami wyjściowymi). DBP uległo obniżeniu w grupach odpowiednio o 0,2 ± 7 mm Hg vs 4,9 ± 9 mm Hg (p < 0,05 w porównaniu z grupą leczoną typowo i p < 0,01 w porównaniu z wartościami wyjściowymi).
Wydolność fizyczna w grupie chorych z IGT leczonej typowo uległa obniżeniu o 0,5 ± 0,6 METs (próba wysiłkowa na ergometrze), a wzrost wydolności obserwowano w grupie z IGT leczonej intensywnie – o 0,1 ± 0,8 METs (p < 0,05 w porównaniu z grupą leczoną typowo). W grupie z cukrzycą nastąpił wzrost wydolności fizycznej o 0,1 ± 0,8 METs w grupie leczonej typowo i o 0,3 ± 0,8 METs w grupie leczonej intensywnie (p < 0,06 w porównaniu z wartościami wyjściowymi i grupą leczoną konwencjonalnie).
Stężenie HbA_1C uległo zmniejszeniu o 0,02 ± 0,3% w porównaniu z wartościami wyjściowymi w grupie IGT leczonej konwencjonalnie i zmieniło się o 0,01 ± 0,4% w grupie z IGT leczonej intensywnie. W grupie chorych na cukrzycę zmiany w grupach wyniosły –0,08 ± 0,7% w grupie leczonej konwencjonalnie i –0,65 ± 0,9% w grupie leczonej intensywnie (p < 0,05 w porównaniu z grupą leczoną typowo i p < 0,01 w porównaniu z wartościami wyjściowymi).